Jak na gablotkę ze szkła
Na najpiękniejsze z wszystkich ciast
Gapiłam się co dnia
Spróbować nadszedł czas
Wyciągam drżącą dłoń
Sklejałam ją nie raz
Piszę się od nowa, daję krok
Góry, morze, upał, świt i zmrok
Będę chwilę tu, sekundę tam
Gdzie tylko chcę tam gnam
Gdy lato się skończy krzyknę: Pa!
Tu jesienią ozłocona ja
Słońce nadal pali mnie że hej
Ciągle boli, lecz o wiele mniej
Nie mam żadnych zmartwień, stop
Wyrzuciłam je przez płot
Gdy patrzę w błękit nieba
Jest dobrze choć cię nie ma
Powiedziałam im goodbye
Powiedziałam * fight
Jest dobrze gdy cię nie ma
Gdy sama sobie śpiewam
Jest dobrze gdy cię nie ma, już dobrze gdy cię nie ma
Juz dobrze gdy cię nie ma, gdy sama sobie śpiewam
Upiekę dziś mały tort, udekoruję inaczej Tu trochę lukru, tam mniej
Posadzę też mały krzaczek
Urośnie duży jak ja, będzie miał duże marzenia
Schowam się pod nim i tam posklejam stare wspomnienia
Zrobię z nich kolaż
Tak piękny aż zbraknie mi słów
Gdy wiosną te kwiaty mi padną do stóp
Otwieram oczy i znowu jest zima
I znowu jest pięknie i znowu cię nie ma
Od nowa namaluję świat
Używając najpiękniejszych barw
Tutaj dodaj łóżko, na nim koc
Czysta karta, uśmiech, dobry los
Sama namaluję go ot tak
Oszukując się, że jest bez wad
Chociaż słońce pali mnie że hej
Wszystko boli tu o wiele mniej
Nie mam żadnych zmartwień, stop
Wyrzuciłam je przez płot
Gdy patrzę w błękit nieba
Jest dobrze choć cię nie ma
Powiedziałam im goodbye
Powiedziałam
Jest dobrze gdy cię nie ma (nie,nie)
Gdy sama sobie śpiewam
Jest dobrze gdy cię nie ma
Już dobrze gdy cię nie ma
Już dobrze gdy cię nie ma
Gdy sama sobie spiewam