Bir kez daha
Hoyratça uyandırılışımın ardından
Gidiyorum ömrümün cephesinde kopan bir cenge
Nice neferler harap olmuş derdinden
Gerek bana kuvvet, lazım bana denge
Karanlığın arenasında
Kükrüyor aç aslanlar
Tiranlığın kabaresinde
Yalan dolu bir destan var
Düştü puslu yağmur amansız, belirsiz
İt izinin at izine karıştığı bu topraklara
Aştı bentleri seller zamansız, sevimsiz
Doldu taştı sabırlar umarsız, emsalsiz
İt izinin at izine karıştığı bu topraklara
Kara kanatlar dizildi gökyüzünde uç uca
Kondu yırtıcı kuşlar ceset yığınlarına
Kalan sağlar vuruldu prangalara peş peşe
Zorba mı daha kalleş yoksa akbaba mı konan leşe
Çoktan kül oldu neşe, kalmadı sığınacak bir liman
Ardımda arsız kan tazıları, vermiyor aman
Sonumun habercisi gibi, yaklaşıyor atlılar
Derdime değil derman, olsa gerek katlime ferman
Rutubetli duvarların ardında
Nice feryatlar hal olmuş, lakin olmamış duyan
Sükunet mi beni öldürecek kahrımdan
Yoksa ufunet mi zehirleyecek ağırından
İnerken üstümüze acı, kasvetli bir sağanak
Dağıldı gitti nizam, aldı yerini kargaşa
Zincirimi tutan haraminin anlık boşluğunda
Belirdi kurtuluşum, fırtınanın loşluğunda
Koştum, kaçtım esaretin pençesinden
Bitap lakin ümitli kaderin cilvesinden
Gökten indi yıldırım, sardı ateş çemberi
Son kez uludu kurt acziyetin meralarında
Küçükbaş tıkıldı ağıla, geldi çattı zemheri
Sönüp bitti umut kanlı satır yaralarında