Hljóðs bið ek allar helgar kindir, Meiri ok minni mögu Heimdallar; Viltu, at ek, Valföðr! vel framtelja Forn spjöll fíra, þau er fremst um man. Þá gengu regin öll á rökstóla, Ginnheilug goð, ok um þat gættusk; (á gengust eiðar, orð ok sœri, Mál öll meginlig er á meðal fóru.) Sól tér sortna, sígr fold í mar, Hverfa af himni heiðar stjörnur; Geisar eimi ok aldrnari, Leikr hár hiti við himin sjalfan. Þá gengu regin öll á rökstóla, Ginnheilug goð, ok um þat gættusk; (Skelfr Yggdrasils askr standandi, Ymr it aldna tré, en jötunn losnar.) Geyr nú Garmr mjök fyr Gnipahelli, Festr mun slitna en freki renna; Fjölð veit ek fræða, fram sé ek lengra Um ragna rök römm sigtíva. Bræðr munu berjask ok at bönum verðask, Munu systrungar sifjum spilla; Skelfr Yggdrasils askr standandi, Ymr it aldna tré, en jötunn losnar. Sér hon upp koma öðru sinni Jörð ór ægi iðjagræna; Falla forsar, flýgr örn yfir, Sá er á fjalli fiska veiðir. Sal sér hon standa sólu fegra, Gulli þakðan á Gimléi; þar skulu dyggvar dróttir byggja Ok um aldrdaga ynðis njóta.