Kötü insanların şerrinden bir gün
Yıkılıp gidecek şu koca dünya
Namussuz kulların arından bir gün
Yıkılıp gidecek şu koca dünya
♪
Namussuz kulların elinden bir gün
Yok olup gidecek şu koca dünya
Ah, yıkılıp gidecek koskoca dünya
Suç işlediğin an cezasını çekmeye başlarsın bak (bak)
Şer odakları ateşi yakmış
Oturmuş karşıma, çakmağı çakmış
Zehrine dimdik ayakta mürekkebim aksın
Haksızlık artarak karşında kenet
Cesur insanların yokluğudur sebep
Kalk ayağa, gardaşım, sensin medet
Baş tacı oldu iltimas ve kaba kuvvet
Kötünün kokusu rüzgârla gelir
Lakin kokan rüzgâr değildir
Para hırsıyla ceset çiğnerken eğilmiş
Zalim zulmünü Karun'dan devşirmiş
Aç kalan kodomanın nefesi ölüm kokar
Kaç, balam, dünyanın pençesi bağrına batar
Aç defteri, rüyanın gerçeği orada bak
Sal neferi savaşa, hikâyesini yarım bırak
Ner'de ana, baba, bacı kıymetin?
Sana zulüm eder kemiğin, etin
Ar namus bilmedik elinden itin
Yıkılıp gidecek şu koca dünya
Ar namus bilmedik elinden itin
Yıkılıp gidecek şu koca dünya
Ah, yok olup gidecek koskoca dünya
İçten gelen bir gülümseme ile
Sahiptir insan yüzlerin en güzeline
Kara bulutların çöktü gamzelerini üstüne
Üste çıkan namussuzdur yerinme
Kalbine ördüğün duvarı yık (yık)
Boşuna bekleyen umudumu sık (sık)
Katran gibi sızar şer her delikten
Elim kemik, beynim titanyum çelikten
Yaptığı yanlışı doğru sanan ahmak
Sattığı dostuna hançeri sokmak
Taptığı paradır onun, elinde çomak
Kubat'la Fuat gelir, çarkına sokar
Aç gözlü elinde tükenmedi koca dünya
Hepimizi yer, yutar koca dünya
Uçurumlar derindir, koca dünya
Uçurtmam senin gökyüzünde koca dünya
Yok olup gidecek şu koca dünya
Koskoca dünya