Γιάτρευα πληγές
Να ξεφύγω απ' το χθές
Έτρεχα την νύχτα τον κόσμο να μάθω
Αν μπορώ να φτιάξω τον κόσμο που θές
Κράτα μας μια θέση στην γή των θαυμάτων
Γιάτρευα πληγές
Να ξεφύγω απ' το χθές
Έτρεχα την νύχτα τον κόσμο να μάθω
Αν μπορώ να φτιάξω τον κόσμο που θές
Κράτα μας μια θέση στην γή των θαυμάτων
Για όσους κόλλησαν κεφάλι με τον θάνατο
Και κατάφεραν να το κάνουν μεροκάματο
Γι' αυτό το πείσμα σου που χτίζει και γκρεμίζει κόσμους
Που αξίζει περισσότερο από τον βασικό μισθό τους
Σε είχανε ξεγράψει όλοι μα επέστρεψες (Ναι επέστρεψες)
Έπιασες τον κόμπο και τον έλυσες
Πολέμησες την χαρμάνα με τα ραπ μας
Κάνοντας μαγικά μεσα σε ψιλοτάβανες αιθουσες
Ποιανού τα βάρη κουβαλάς και για πόσο ακόμα
Ξεφόρτωσέ τα κάπου για να μην γίνουνε πιώμα
Μείνε κοντά για να χαζεύουμε τα χελιδόνια
Οι φυλακές, οι κλινικές δεν έχουνε μπαλκόνια
Απ'τις δονησεις του μοτέρ στην ασημί βελόνα
Και από τα χέρια του αδερφού μέσα στο σώμα μου χρώμα
Κοίτα να δείς που ξεγελάσαμε την μνήμη bro μου
Και ο,τι αγαπάμε δεν θα ξεθωριάσει με τα χρόνια
Το ζούμε ακόμα βρωμοbeatα μπύρες στα μπαλκόνια
Ουτε εντολές, ουτε παράσημα, ουτε γαλόνια
Απ'του πιτσιρικά την πρώτη ρίμα στο τετράδιο
Ως τους αλήτες που ραπάρουνε σαν τα κανόνια
Μάθαμε τι είναι η ζωή σε κατι στενά γύρω απ'την ακρόπολη
Και απο κάτω χαστούκια απρόοπτα
Βλέπω που πάει το μπουρδέλο μας
Και αλήθεια ανησυχώ αν θα μείνει κανείς να τα λέει με νόημα
Κάτι έκανα καλά πρίν γίνει το ένα μας δύο
Αλλιώς δεν θα δυσκολευόσουν τόσο στο αντίο
Δεν μπορούσαν να με διαβάσουν γι'αυτό χάθηκα
Μα είμαι καλά γιατί ήμουν ανοιχτό βιβλίο
Έκανε bullying στην γιαγιά το βραδινό δελτίο
Κι όλο μου λέει πρόσεχε το, το τρελοκομείο
Της είπα έννοια σου τα νιάτα μας βαστάν ακόμα
Τα είδα έναν Οκτώβριο μπροστά από το εφετείο
Γιάτρευα πληγές
Να ξεφύγω απ' το χθές
Έτρεχα την νύχτα τον κόσμο να μάθω
Αν μπορώ να φτιάξω τον κόσμο που θές
Κράτα μας μια θέση στην γή των θαυμάτων
Γιάτρευα πληγές
Να ξεφύγω απ' το χθές
Έτρεχα την νύχτα τον κόσμο να μάθω
Αν μπορώ να φτιάξω τον κόσμο που θές
Κράτα μας μια θέση στην γή των θαυμάτων
Άμα μας διώξουν από την πόλη τι θα γίνουμε
Δεν έχει άλλο καζάνι μες την μεσόγειο
Άμα τελειώσει το μπουκάλι τι θα πίνουμε
Δεν έχει μείνει άλλο βαρέλι στο ημιυπόγειο
Άμα τελειώσουνε οι ρίμες τι θα κάνουμε
Δεν έχει άλλες θαμμένες στο ημερολόγιο
Χωρίς συναίσθημα πες μου πως θα την βγάλουμε
Δεν έχει μείνει άλλη αγάπη μέσα στην υδρόγειο
Λένε πονάει το αντίο (Ναι πονάει)
Μα πονάει πιο πολύ αν δεν μπορέσεις να το πείς (Να το πείς)
Έχω μάθει να τ'αναλύω
Ξέρω γιατί κάθεσαι απέναντι που ψέματα θα πείς (Τι θα πείς)
Αυτό που κάνω δεν ξερω να το ονομάσω
Ούτε με νοιάζει το λέω δημιουργία
Από τη μέρα που έγραψα την πρώτη μπάρα
Μέχρι την τελευταία στου Μάναρου την κηδεία
Τώρα κρατάμε τα μικρόφωνα γερά
Σαν να'ναι χέρι που μας σώζει απ'το γκρεμό
Κι όσο και αν δεν καταλαβαίνουν
Εγώ στον κόσμο του μίσους γεννήθηκα να αγαπώ (Να αγαπώ)
Οχι δεν ξέρω τους ανθρώπους (Οχι δεν ξέρω)
Γιατί κρύβονται καλά μη δείς το συνθηματικό τους
Έχουνε μάθει να μην βγάζουνε μιλιά
Να ντύνονται καλά και να κρύβουν το ιστορικό τους
Αν τ'αγαπάμε σημαίνει το κουβαλάμε
Γιατί βαραίνει την πλάτη μου είναι μυστήριο (Γιατί)
Μπορώ να είμαι ό,τι θέλω όποτε θέλω
Δεν περιμένω κάποιον να μου δώσει προσκλητήριο
Δυο καληνύχτες θα τους πω και ας περισσεύουνε
Να μην ξεχάσουν οι φίλοι μου να προσέχουνε
Ευχαριστώ τους λέω με δυο φιλιά και αντίο
Δαγκώνομαι να μην τα πω όταν γράφω επι δύο
Γιάτρευα πληγές
Να ξεφύγω απ' το χθές
Έτρεχα την νύχτα τον κόσμο να μάθω
Αν μπορώ να φτιάξω τον κόσμο που θές
Κράτα μας μια θέση στην γή των θαυμάτων
Γιάτρευα πληγές
Να ξεφύγω απ' το χθές
Έτρεχα την νύχτα τον κόσμο να μάθω
Αν μπορώ να φτιάξω τον κόσμο που θές
Κράτα μας μια θέση στην γή των θαυμάτων