Όπως με άφησες μούτρο με το παράθυρο ανοιχτό
Να ακούω τους μπόμπιρες που παίζουνε κρυφτό στην παιδική
Άμα ταξιδέψω νωρίς έχω φροντίσει να είμαι εκεί
Θα τραγουδάνε τα κουπλέ δικάβαλα στην εθνική
Στη γειτονιά μου οι παλιοί μεγαλώσανε με rock και punk
Μα όταν οι εποχές άλλαξαν ούτε που συγκινηθήκανε
Λέω να κρατήσω τη παράδοση ναι
Θα μείνω να πατάω με καύλα τα beats που ολοι βαρεθηκανε
Είδα αδέρφια να μετράνε αντίστροφα για την απώλεια
Κι όταν ήρθαν δεν υπήρχε εκεί το ραπ θα υπήρχε πρόβλημα
Τώρα ρωτάμε ποτέ, και μας λένε φρόνιμα
Μα έχουμε κάτι τσακάλια λέει που έχουν κάτι εμβόλια
Κοίτα να δεις που ίδιος κοπρίτης έμεινα
Ακόμα ραπάρω και γυρνάω από σπίτι σε σπίτι νύχτα
Ακόμα με καλωσορίζουνε με το που χάθηκες
Κι όταν φεύγω με το να προσέχεις καληνύχτα
Ποιοι εγωισμοί τους, στα ίδια σαλόνια θα μάθαμε αδερφέ μου
Κι όταν δεν θα είναι εδώ κανείς τους
Πέρα απ' τη σκηνή τους το πρώτο, το δεύτερο
Και το κύπελο αυτό το crew είναι η παρέα μου από το λύκειο
Τσαλακωμένες φωνές από το καπνό και από ταξίδια
Αυτή είναι η τέχνη μας, ταλέντα από τα συντρίμμια
Είναι παιδιά που ανάβουν καπνογόνα μήπως και δε σβήσει η ελπίδα
Ένα cd που να γαμάει και άλλα πέντε που λέω τα ίδια
Αυτή είναι η τέχνη μας, να μην ντραπείς να τους πεις
Όταν σου πουν πως κλέβουμε λούπες και περνάμε μπότες
Γήινοι μαυροφορεμένοι τραγουδάνε αγκαλιασμένοι
Έξω από το μαγαζί, μια ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες ε
Αυτή είναι η τέχνη μας, ήταν εδώ πριν από μας
Αυτή μας έμαθε πως να ενώνουμε ανθρώπους
Για αυτούς που μεγάλωσαν με τον έναν απ' τους δυο
Και έχουν κουρασμένο βλέμμα στα 18 τους, ναι
Θέλω να χαμογελάς στο χρόνο τα όνειρα μας να πάρουν μορφή
Πως να πολεμήσουμε το πόνο αν είμαστε χαμένοι μες στην ίδια γη
Η Αθήνα μεγαλώνει στα παιδιά σου μ' ένα φόβο και μια αόρατη σιωπή
Πάντα είχε αγκάθια η αγκαλιά σου αυτό ποτέ δεν ήταν μόνο μουσική
Ένα τσουβάλι μπάρες και μπερδεμένο υποσυνείδητο
Φεύγω, βάζω μπροστά το αυτοκίνητο
Εκεί που μείναμε, εκεί θα σε βρω
Η' θα με βρουν με βιδωμένο το κεφάλι στο ταμπλό
Όσα δε λέω σε κουπλέ, τα κάνω σκέψεις και κουβέντες
Τα παιδικά μου χρόνια ψάχνω σε παλιές κασέτες
Πριν να μπλέξουμε με δρόμους, παρέες, μοτοσικλέτες
Πριν να μπούμε σε σπίτια με ευθύνες και τρύπιες τέντες
Δεν μας πήραν και τα χρόνια μα έχω βάρος στα πόδια μου ακόμα
Σέρνω το παρελθόν μαζί το κοιμίζω στο στρώμα
Μια αγκαλιά στο κρεβάτι και μια μόνος
Να σκέφτομαι γιατί είμαι εδώ και πως πέρασε ο χρόνος
Τα βράδια μας καυτά με ποτά κι αγκαλιές
Δεν κρύβεσαι από μένα, μόνο αλήθειες λες
Είπες μαζί σου σε λύπες, μαζί και σε χαρές
Και δε θυμάμαι τίποτα σαν να ξύπνησα χτες
Είπες παλεύεις με πολλά που σ' έχουν μαραζώσει
Έκλεβες απ' τη μάνα σου για να πάρεις τη δόση
Δάκρυσες και μου πες Λαμπρέτο μου τώρα έχω ξεκόψει
Η μουσική αυτή εκεί νιώθω να μ' έχει σώσει
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που ήμασταν τέσσερις
Μετά γίναμε τρεις και στο τέλος μείναμε δύο
Απ' τ' άδικα της ζωής μα κύλησε ο τέντζερης
Αλλά όσους και να χάσω, ποτέ μου δε λέω αντίο
Και ας με θυμούνται σαν τον τύπο με μόνιμη στράβα
Πάει καιρός που είμαι καλά δε γεμίζω την κλάβα
Ας είμαι λίγο γραφικός και λίγο κολλημένος
Λίγους και καλούς πάρα πολλούς και πουλημένους
Πάνε κοντά δέκα χρόνια που είμαστε ενωμένοι
Και κάθε χρόνο προχωράμε και πιο καυλωμένοι
Να τους προλάβω πριν μας πουν ότι χαθήκαμε
Αυτή είναι μόνο η αρχή καλώς σας βρήκαμε
Θέλω να χαμογελάς στο χρόνο τα όνειρα μας να πάρουν μορφή
Πως να πολεμήσουμε το πόνο αν είμαστε χαμένοι μες στην ίδια γη
Η Αθήνα μεγαλώνει στα παιδιά σου μ' ένα φόβο και μια αόρατη σιωπή
Πάντα είχε αγκάθια η αγκαλιά σου αυτό ποτέ δεν ήταν μόνο μουσική