Είναι κάτι μέρες που φωτιά δε σβήνει
Και κάτι ψίθυροι στα αυτιά μου σαν πυξίδα και οδηγός
Δυο θέλω και μία ανάγκη
Τσιγάρα στο τασάκι
Σήμερα μαθαίνω να φωνάζω σιωπηλός
Περιπλανιέμαι στο χρόνο σαν μια κουκίδα στο άπειρο
Μα κάτι μέρες νιώθω πως ο κόσμος φτιάχτηκε για μένα
Είμαστε μάλλον φτιαγμένοι να βλέπουμε μέσα απ' το εγώ
Και να τα θέλουμε όλα δικά μας
Όλα ένα προς ένα ε
Από όσα γράφω την αγάπη κράτα
Όλα τα υπόλοιπα είναι φόβοι παντρεμένοι με ενοχές
Και αφού πιστεύεις πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα
Όταν την νιώθεις μάθε να το λες
Δεν είμαι δάσκαλος εγώ, δεν συμβουλεύω bro
Δουλεύω τεχνικές δραπέτευσης απ 'τον ιστό μου
Κάθε χρόνο και καλύτερος, ναι και πιο ευτυχισμένος
Ώς τη μέρα που θα λένε γαμούσε ο συγχωρεμένος
Σε λίγο ο Σώτος τι κάνει για το κλειστό
Κάνα εξάμηνο θα μείνει λέει
Θα 'ναι για καλό δεν τον φοβάμαι
Αυτός έμαθε κολύμπι στα βαθιά
Κατάπιε αμάσητο τον γάιδαρο
Τι να του πει η ουρά
Και εκείνη λέει με γοητεύει αυτή η μελαγχολία στα μάτια σου
Και εγώ αναρωτιέμαι αν αυτό είναι αγάπη
Γιατί θα έπρεπε να θέλει από τη χαρά μου να χαρεί
Θα έπρεπε να θέλει να βλέπει τη φάτσα μου να λάμπει
Καλωσορίζω δύο κοπρίτες στο σαλόνι μου
Τους λέω να ρθω να δουν τη γειτονιά από το μπαλκόνι μου
Μυρίζονται κάτι μέρες που ψάχνω κράτημα
Φυλακισμένο πνεύμα, χάρηκα
Είναι περίεργο να σκέφτεσαι πώς θα ήταν αλλιώς
Μα γιατί να ήτανε
Αφού όλα έχουν λόγο που συμβαίνουν
Θα το δεχτώ αδερφέ μου μα έχω τους λόγους μου
Να είμαι φυλαχτό για όσους χαίρονται όταν με βλέπουν
Έλα πάμε έχουμε αργήσει η χαρά μας περιμένει
Λέει πως θα ρθεις στην πλατεία το χάραμα μεθυσμένη
Έχει ζωή ο στίχος είπα, ανασαίνει
Παραμύθι η αλήθεια πες ποιός με καταλαβαίνει
Ότι έχω τα όνειρά μου και ένα κεφάλι μπουρδέλο
Μα για αυτό με αγαπάς
Εσύ δεν ξέρεις να υποκρίνεσαι
Έλα μαζί μου ψιθυρίζεις
Χαμογελάς να αμύνεσαι
Κάνε μου τη χάρη μη συγκρίνεσαι
Απόψε γράφω για σένα όχι για μένα
Βασικά για μένα
Έλα τώρα κοίτα πόσο μοιάζουμε
Γιατί εμείς δεν φοβηθήκαμε να πούμε ότι
Φταίμε και όπου είδαμε τον πόνο τον αγκαλιάσαμε
Έλα μη χάνεσαι ψυχή βάστα γερά
Να είναι περήφανη για μας η μάνα μας η νύχτα
Να μην ξαναγράψω για εμμονές
Και κολλήματα που με σπρώχνουν να πίνω την αλήθεια ε
Πού σαι ρε Νάσο σε είχα χάσει καιρό
Μα τώρα που σε βρήκα τούμπα τα αστέρια θα φέρουμε
Αυτοί μας μάθανε το τι σημαίνει ψύχρα
Και εμείς να γράφουμε κουπλέ στις ψυχές τους να μπαίνουμε
Είμαι ένα ελαττωματικό κωλόπαιδο
Μα ποτέ μου δεν κλάφτηκα για τα βάρη στην πλάτη μου
Είπα πως όταν έρθει η ώρα θα μιλήσω
Και αφού με αγαπάνε οι αλήτες θα νιώσουν τα γινάτια μου
Λόγος τιμής
2020
Από μία γειτονιά της Αθήνας τέλη Σεπτεμβρη
Για όσα φύγαν και όσα θα έρθουν
Κράταμε