Hann faldi sig í fjallinu Fjarri gömlu lifi Fylgdist með Hvernig hans minning hvarf. Hann fann hvar efinn greip í hann óttinn sló hann niður Illa særður af sektarkennd. Hann reyndi að gleyma Hann reyndi að gleyma En það sat svo fast Hann vildi snúa aftur Hann vildi öllu breyta En hann var fastur. Dimman myndir sóttu að Orðir eltu hann líka Bergmáluðu í fjöllunum. Það litla þrek en eftir var óðum yrði þrotum örmagna Hann fann enga leið Hann reyndi að gleyma Hann reyndi að gleyma En það sat svo fast Hann vildi snúa aftur Hann vildi öllu breyta En hann var fastur. Vinur, Horfðu í átt og þú munt sjá Hvert fuglarrin fljúga og allt verður bjart.