رفتی حالا به کی بگم خیلی دلم تنگه برات میخوام به بار ببینمت سر بذارم رو شونه هات دوست داشتم با گلای سرخ میومدم به دیدنت نه اینکه با رخت سیاه و چشمای سرخ ببنمت گلو پر پر میکنم سر مزارت تا ابد بارونیه چشمای یارت رفتی افسوس گل من تو در دل خاک از تو یادگاریه چشمای نمناک پاییز غریب و بی رحم اون همه برگ مگه کم بود گل من رو چرا چیدی گل من دنیای من بود گلمو ازم گرفتی تک و تنهام زیر بارون حالا که نیستی کنارم میذارم سر به بیابون هنوزم بارون میباره تو میایی انگار کنارم خودتم بهتر میدونی مثل بارونا میبارم پاییز غریب و بی رحم اون همه برگ مگه کم بود گل من رو چرا چیدی گل من دنیای من بود