هرچه داد امزَ و جار اُمزَ و فریاد اُمکِ هرچه غار اُمزَ و آه اُمکشی و داد امکِ هرچه که خاطره امهسته، همه از یاد امبرد به خُ از بند غم غیر تو آزاد اُمکِ نه وا غیر ا زتو کسی همدل و همدردم بو دل خشکیده خُ از بارُنت آباد امکِ سر پیری دل دیوونه خُ از دست امدا به خُ وا دست خُ دلمرده و ناشاد امکِ تو پریزاده اری، ذات مِ از نوع بشر وا امید تو پری، به خُ پریزاد امکِ سر پیری دل دیوونه خُ از دست امدا به خُ وا دست خُ دلمرده و ناشاد امکِ هرچه داد امزَ و جار اُمزَ و فریاد اُمکِ هرچه غار اُمزَ و آه اُمکشی و داد امکِ هرچه که خاطره امهسته، همه از یاد امبرد به خُ از بند غم غیر تو آزاد اُمکِ END