به چه مردم همه از دردن هم بی خبرن؟ به چه مردم همه از دردن هم بی خبرن؟ هم از شور خنده دورن از غم بیخبرن توو همی شهر مُمی خُ ، وا همی لهجه ی خش توو یه تا محله غریبن ، مثل یک دروادرن مم چوک دل سیاهن بپ چوک بی گناهن پشت میله اُن شهرک سکراتن ، پکرن همه از خُ ناامیدن نه مرادن نه مریدن بنده ی ظالم و ظلمن غلم زور و زرن سرم از غصه نه دردن دلم از بودِ خُ سردن گپنم بیخود و پوچن فکرنم بی ثمرن به چه مردم همه از دردن هم بی خبرن؟ هم از شور خنده دورن از غم بیخبرن توو همی شهر مُمی خُ ، وا همی لهجه ی خش توو یه تا محله غریبن ، مثل یک دروادرن مم چوک دل سیاهن بپ چوک بی گناهن پشت میله اُن شهرک سکراتن ، پکرن سرم از غصه نه دردن دلم از بودِ خُ سردن گپنم بیخود و پوچن فکرنم بی ثمرن END