Ek sá Baldri, Blóðgum tívur, Óðins barni, Örlög folgin; Stóð of vaxinn Völlum hæri Mjór ok mjök fagr Mistilteinn. Varð af þeim meiði, Er mær sýndisk, Harmflaug hættlig, Höðr nam skjóta; Baldrs bróðir var Of borinn snemma, Sá nam Óðins sonr Einnættr vega. Þó hann æva hendr Né höfuð kembði, Áðr á bál of bar Baldrs andskota; En Frigg of grét Í Fensölum Vá Valhallar. Vituð ér enn — eða hvat? Þá kná Váli Vígbönd snúa, Heldr váru harðgör Höft ór þörmum. Haft sá hon liggja Und Hveralundi, Lægjarns líki Loka áþekkjan; Þar sitr Sigyn Þeygi of sínum Ver vel glýjuð. Vituð ér enn — eða hvat?