بخش اول:
پشت حجاب کفرتون با دستهای خونی
زد و بندهای چنونی
خونواده های بی آسمون رو زمین بی معرفت دنبال عزیزشون میگردن
همون عزیز بی نشونی
صدای پرت شدن فشنگا
دنبال نور یا حتی, یه نجوا
سکوت مرگبارِ بعدِ رگبار, صدای طبیعتِ بعد از قطع شدنِ درختاست
بزار منو گم کنن تو حرفام
بعدِ سالیان کوری, چقدر ترسیدن بسه
چقدر جلو خشمی که داریم خشمِ طبیعت پشمه
تو سطحِ سنتتون آب شدیم قطره قطره
از عذابِ ذوبمون تا نمایِ حقیقت شرمه
بیا همدیگرو پیدا کنیم
الان که همه پایِ حکمِ خودمون امضا شدیم
آوار شیم رو س زمستونِ بی انتها و این شبِ لعنتی
که به آزادی واسمون زندان برید
بخش دوم:
دعوت شدیم به روزهای سختِ انتظار
نا امید از زمین و زمان, عمری اعتقاد
نا امید از عشق اما ترانه های باد
هنوز دارن واسمون میخونن از بهار
اما
کجاست فرشته ی آبانِ دربونِ باغِ دوستی که
تکیه زده به درختِ چنار
گل میشیم به بغل
سبزه میشیم کنار
نمیدونم چی! دست میکشیم تو مویِ یار
اما
چقدر این رویا رو کشیدن بسّه
چقدر واقعیتِ این حقیقت تلخه
من و تو یه چنارِ مرده
ولی خب
تو دلمون
یه بهارِ بالقوّه
من منتظرِ جرقه ی جنگِ آخرم
جنگی که جنم و جرم, جور میشن به باورم
دلمون با هدف نلرزید با اشکِ هیچ مادری
جایی که تعلقاتمون میبازن به داوری
جایی که تعلقاتمون میبازن
بخش سوم:
منم بَری, برابَری برات بده, بَس
نگران نباش اگه, زمان بره هرز
جایی که ماییم غیر ممکنا پیچیدن تو هَم
تو کَفِ خودت بمون, مهم نیست خراب بشه سقف
منم غبار, تو هم غبار
این زمینِ غبار آلود, بهشتِ تَکخوراست
برزخِ ترسوهاست
جهنمِ هر کی شجاع و راستین زندگی کرد, نترسید از شما
شما که گناهِ ما رو به گوش میزنید
شما که به عیان ازمون جون میخرید
شما که اندیشه هایِ ما رو به خون میکشید
ارزونی زندون, آزادیمونو گرون میخریم