سهند
♪
چند سالِ آخر، وقتی همه تو دام ـن
چیزی باقی نمیمونه جز چند تا پاره آهن
نه من خیالی کردم؛ نه رویا دیدن تو خوابم
فقط چند برگ از آخرِ بازی رو بهم دادن
مؤمن و کافرو فقط به یه کد میشناسن
اَ نظرِ تو پایانِ تکرارِ تاریخِ آدم
جولان میدم تو راهم همون یه کلمه واحدم
باعث کلیِ کشتار ناجیِ یوسف از چاهن
فهمیدی؟ هیچ فرقی نیست
هیچ مرز و شکافی هم بین خیر و شر ندارن
عاری از هرگونه احسا سن
اومدم نقطهٔ آخرِ جمله رو بذارم برم
من نشستم لب جوب، محـو نگارم بشم
پس نه مبارزه کن نه بترس بخند به بازی
اینجا خون میخورن هنوز تشنهٔ آبِ سرابی
چه حال خرابی داری این چند سال آخر
نه من تو خونه م با یه کاغذ
مدیون هیپ هاپ با یه باور
اینا همون قلبای پاره ان
نمیریزن اشک با یه اثری که
مینوشت از فردای ما حق
خفقان سرمایه کاری
مهم نیست سرمایه دارم
ولی ما با گرما یه کاری میکنیم
ابر ها بشاشن رو خون
طعمِ حبس و اسارت رکودو، چشیدیم
چه جوری، بی جون و بی انگیزه
تو فقر اندیشه، پنجه ها خوب کشیده
که نَوَدا ترکیده
غیرتی که اینجوری کند اَ ریشه رفت تو ریشه
هوا هم کنترل میشه حتی
حالا کی درست میگه ارباب؟ بله
برده؟ بله
اهداف همه میریزه تو جوب
درست مثل هدفِ، بار کجت
تا ثریا خشت کم آورد آخر پاییز جوجه ها رو شمردی
دیدید که برف بیشتری رو زمینه از بوم
هدف مذکور شد با طبیعت محشور
دوستِ من باس با چشم بسته ببینی
وگرنه حقیقت باز تابِ نور نبود
خلاصه اومدن از آسمون، کبود
حرف دارن واسمون
خون میخوان هنوز
تو این انبوه، مجبور
محکوم به کوچ، وجدان کج
مدیون پول، رنجور کور
همه به پای امید آزادی پوچ
تو چند سال آخر هممون خوابمون میاد
هی میشه کارمون زیاد
بارمون کم حاکما کیان
ما رو دارن خائنا میگان
شاعر مبارزا کیان؟
مهم نیست
هرچی بشه باز هم جهان ما سیاه ـست
یه عده همیشه مدهوشِ حقیقت
واحد، مجنون طریقتِ نور هم ندیدن
هنوزم گیر غریزه ان
به گا رفتیم زیر تغییر ماده
جنین بیگانه ها مصرف، مصرف عامه
هرچی که نیازه دست یه عده قاتل
نقض میکنه رسانه چیزی که شنیدیش هزار بار
ولی هر چقدر تکرار میشه باز هم ادامه میدی به راهت
بِکَن از این انکارت
تو این چند سالِ آخر کلی واست برنامه دارم
هدفو هر جا بذارم
تو که حواست نیست حواس من هست
همه از دایره پرتن، قلاده دورِ گردن
هرچی بخوان میگن چشم، هر جا بشه میچرخن
همه یه کُدَن، یه بار کد
به اسم شهروند
همه با هم تو جنگن