Είπαν θα το φέρουνε, τους ρώτησα από πού
Αν δε το 'χεις μέσα σου άστο κάπου αλλού
Άλλοι μας κατηγορήσαν για διδάγματα κακού
Λες και βάλανε ν' ακούσουν παιδιά κατηχητικού
Σου πα τι σκέφτομαι, τι να κάνεις δε σου πα
Όσο και να στα μασήσω θα τα κάνεις σούπα
Δε μπαίνω πια στον φαύλο κύκλο, έμαθα τη λούπα
Πώς να σκεφτείς απ' έξω δε ξέρεις τι έχει η κούτα
Ό,τι πω μένει εδώ, σίγουρα σε βρίσκει αλλού
Χαιρετίσματα απ' την άλλη όψη του ίδιου ποταμού
Όσο ανοίγει ο ορίζοντας στο χείλος του γκρεμού
Φοβάμαι πως θα το πάρεις, είναι θέμα iq
Γράφω ό,τι γουστάρω να πω δε ζητάω άδεια
Κάποιοι κρίνουν λες και μου πληρώνουν τα τετράδια
Κάποτε για να στο δώσω μοίραζα φυλλάδια
Τι κι αν γεμίζεις στάδιο, σου λείπουν κάποια στάδια
Τα χέρια μας γεμάτα χρώματα
Μετά το στούντιο γκραφίτι
Δεν αφήνουμε αποτυπώματα
Τα ξημερώματα στο σπίτι
Τα χέρια μας γεμάτα χρώματα
Μετά το στούντιο γκραφίτι
Δεν αφήνουμε αποτυπώματα
Τα ξημερώματα στο σπίτι
Όταν σκάω στη πλατεία με κοιτάνε σαν σούπερ σάγιαν
Μες το μπουθ πίνουμε σκανκ κι όταν βγαίνω παίρνω τα σκάγια
Δε με ενδιαφέρει η ηλικία σου μαλάκα
Δε γεννήθηκα εχθές έχουνε δει πολλά τα μάτια
Ακούω συμβουλές από τυπάδες που δε ξέρω
Κι όταν φεύγω απ'τη συζήτηση απλά τις ξεχνάω αμέσως
Άμα σε αγαπάω δε θα στο πω εμμέσως
Κι άμα θέλω όντως να 'ρθω, έννοια σου και θα βρω το μέσο
Όταν αγαπάς πονάς το ένιωσα, δε το δα
Μ' ακούνε και δε σβήνουνε τα γάρα στα διόδια
Δε σοβάρεψα καθόλου, ακόμα βάφω βαγόνια
Οι φίλοι μου είναι κωλοπαίδια, βαράν μπάτσους με καδρόνια
Live fast, die never
Η ζωή μας και η αλητεία friends forever
Δε θα πέσουμε στ' ορκίζομαι όσο μ' έχεις δίπλα
Στη καρδιά μου χαραγμένα λέει never surrender
Τα χέρια μας γεμάτα χρώματα
Μετά το στούντιο γκραφίτι
Δεν αφήνουμε αποτυπώματα
Τα ξημερώματα στο σπίτι
Τα χέρια μας γεμάτα χρώματα
Μετά το στούντιο γκραφίτι
Δεν αφήνουμε αποτυπώματα
Τα ξημερώματα στο σπίτι