Σε μια άλλη εποχή η Νίνα πείνασμένη ζει
Πιστεύει πως φασίστες είναι μόνο οι Ναζί
Παντού υπάρχει ειρήνη κάποιος βιάστηκε να πει
Δεν υπάρχει πια κακό σ' όλη την γη, μα προκοπή
Οι σύχρονοι της φέρονται σαν να 'τανε τρελή
Σαν απ' όλα τίποτα, ποτέ να μην είχε συμβεί
30 χρόνια πέρασαν κι εκείνη ακόμα κρύβεται
Σε ξένους δεν ανοίγεται και δεν μιλάει πολύ
Δεν ήταν στα καλά της για να δει το Βερολίνο
Να πέφτει απο την Μόσχα, να καιγεται απ' το Λονδινο
Δεν άκουσε στο ράδιο, δεν είδε εφημερίδα
Πως η ένδοξη πατρίδα της νίκησε την παρτίδα
Δεν ήταν στα καλά της για να δει την Χιροσίμα
Η μάνα της δεν είναι στην δουλειά, είναι στο μνήμα
Ο πόλεμος δεν γίνεται για ιδέες, μα για χρήμα
Και το χρήμα δεν τελείωσε ποτέ φτωχή μου Νίνα
Τον εθνικισμό ποτέ δεν νίκησαν τα έθνη
Κι ο κόσμος δεν θα αλλάξει κάποια μέρα απ' την τέχνη
Ο άνθρωπος θα φτάσει στο φεγγάρι και στον Άρη
Κι όλ' αυτά για να την μπει στο μάτι κάποιου άλλου στην γη
Είναι παράλογη η ζωή δεν σ' αδικώ
Στην τελική παιδάκι έμεινα κι εγώ
Τα ίδια έλεγα και μ' έβγαλαν τρελό
Πως είναι ακόμα πόλεμος ό,τι συμβαίνει εδώ
Κάτω απ' το άγαλμα θα έρθω να σε βρω
Δεν θα γεράσουμε ποτέ μετά απ' αυτό
Θα 'χω μαζί μου ψειρισμένο φαγητό
Το σώμα δεν αντέχει, μα διψάει το μυαλό
Είναι παράλογη η ζωή δεν σ' αδικώ
Κλεισ' το τηλέφωνο και μην πιστεύεις λέξη
Αυτός που σου μιλάει τα 'χει στο κεφάλι μπλέξει
Κανείς δεν τα κατάφερε ποτέ να σε μπερδέψει
Γνωρίζεις την αλήθεια κι ας μην το 'χεις επιλέξει
Ο πόλεμος θα λήξει όταν γεμίσει το ψυγείο
Κι όταν θα καεί το τελευταίο ψυχιατρείο
Να θυμάσαι πως υπήρξαμε κάποτ' εμείς οι 2
Κι ας φύγω κάποια μέρα, δίχως να σου πω αντίο
Κι ας φύγεις κάποια μέρα δίχως να το καταλάβω
Ο πόλεμος θα λήξει όταν δεν τρέχω να προλάβω
Δεν είμαι σαν κι αυτούς μην με φοβάσαι
Δεν κρίνω πόυ όσα γίνανε αρνείσαι τόσα χρόνια να θυμάσαι
Οι νικητές πάντα γράφαν' την ιστορία
Την φτιάχναν' και την χώνανε σε βαρετά βιβλία
Εγώ διάβασα αρκετά αλλά η ουσία είναι μία
Για να 'σαι πιο φτηνή είναι απαραίτητη η βία
Είναι παράλογη η ζωή δεν σ' αδικώ
Στην τελική παιδάκι έμεινα κι εγώ
Τα ίδια έλεγα και μ' έβγαλαν τρελό
Πως είναι ακόμα πόλεμος ό,τι συμβαίνει εδώ
Κάτω απ' το άγαλμα θα έρθω να σε βρω
Δεν θα γεράσουμε ποτέ μετά απ' αυτό
Θα 'χω μαζί μου ψειρισμένο φαγητό
Το σώμα δεν αντέχει, μα διψάει το μυαλό
Είναι παράλογη η ζωή δεν σ' αδικώ
Στην τελική παιδάκι έμεινα κι εγώ
Τα ίδια έλεγα και μ' έβγαλαν τρελό
Πως είναι ακόμα πόλεμος ό,τι συμβαίνει εδώ
Κάτω απ' το άγαλμα θα έρθω να σε βρω
Δεν θα γεράσουμε ποτέ μετά απ' αυτό
Θα 'χω μαζί μου ψειρισμένο φαγητό
Το σώμα δεν αντέχει, μα διψάει το μυαλό
Είναι παράλογη η ζωή δεν σ' αδικώ