Δεν είναι αυτό που νομίζεις
Είμαι μαλάκας
Φτάσαμε 24 κι ακόμα ραπ της πλάκας
Μετά από τόσα χρόνια γκρίνια και γκίνια
Όσο φτύνατε διαμάντια και ρουμπίνια
Εμείς φτύναμε την φτήνια του κόσμου
Θυμάσαι
Βάλαμε ταινία και κοιμάσαι
Τι να κάνω
Προβάρω πως θα ήταν να πεθάνω
Έλα, σε πειράζω
Κόψε και μοιράζω
Έχω ένα κεφάλι πιο μπετό και από μπάζο
Έκλεισα τα μάτια να μην βλέπω
Αλλά από κάπου μπάζω
Εντάξει
Θα μείνω, μα κι εσείς θα μ' υποστείτε να γκρινιάζω
Κουράζομαι κι εγώ, που το κουράζω
Μην νομίζεις
Αγάπη μου εσύ θέλω να ελπίζεις
Σε βρίζω
Απλά γιατί μου φαίνεσαι πιο ωραία, όταν με βρίζεις
Δεν είσαι γεννημένη για 'δω
Ούτε κι εγώ
Ούτε κανείς στην τελική
Γι' αυτό κι η γη οδηγείται στη καταστροφή
Πρώτη φορά αριστερά
Κι εκατοστή
Που αριστεροί κάνουνε δεξιά στροφή
Ό,τι και να σου 'γραφα θα ήταν περιττό
Μπορεί και να μου φταίει το στυλό
Μπορεί κι αν δοκιμάσω
Να σου γράψω στο μπετό με εμετό
καλύτερα να εκφραστώ
Έλα να με πάρεις για ένα βράδυ
Κι ας μην είναι το σωστό
Δεν στο 'πα
Πως τα βίτσια μας μια μέρα θα με κάνουνε γνωστό
Φοβόμουν μη σε χάσω, γι' αυτό χάθηκα εγώ
Τι νέα
Εγώ τουλάχιστον το προσπαθώ
Ακόμα περιμένω τηλεφώνημα από το
Μελλοντικό μου αφεντικό για δοκιμαστικό
Μάλλον δεν θα με πάρει ούτε αυτό
Αλήθεια, εσύ πως άντεχες και μ' έπαιρνες τόσο καιρό
Του ζήτησα να πιάσει ένα ποτό
Ό,τι να 'ναι
Δεν με νοιάζει
Βάλε ότι πίνει το μωρό
Με βάλαν' με το ζόρι στο χορό από μικρό
Τα βήματα είναι απλά
Εγώ απλά παραπατώ
Κάνω πως δεν
Καταλαβαίνω και πολλά απ' αυτά που λεν
Δυαδικά
Ένα μηδέν
Άσσο διπλό και στο τεραίν
Είπαν οι μεν, να πεις στους δε
Πως δεν γουστάρουμε τραγούδια με ρεφραίν
Και να προσέχουνε λιγάκι όταν το καιν-ε
Καλή ανάλυση, μα τα ραπ σου δε λεν-ε
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο, τώρα πια
Στρογγυλοκάθισαν, μαράζωσαν και κλαίνε
Άλλη μια μέρα από τις τόσες που βαριέμαι
Τα λέμε