Sessizliğin ürpertileri uykudan uyandırıyo beni Kimsenin bilmediği günlerden geçtim o ara kaçtı betim benzim Tüm şu resmi evraklarda ne kadar da garip duruyor ismim Resmen varsın demek bu belki belki de yokluğumun belgesi Terli ve parlak bir alnımda var tırnaklarımda bazı beyazlar İnadımdan gururumdan düştüğüm bütün bu durumlar Gülmüyorum zerre şakam yok damarımda öfkeli çocuklar Yanıbaşımda türlü dolaplar kendime acımalarım maskaralıktan Bana nolur söylesin onlar kaç kişilik ruhlarınız var Yüzyıllardır ölüyorum her gece belki de tam bu saatlerde Suların yağmurların karların ve hatta Bütün insanların aklını kaybettiği bi yerdeyim Tüm şu resmi evraklarda ne kadar da garip duruyor ismim Hissettirmeden izledim seni yutmak ister beni alemleri Pis dümenleri batsın özgüvenleri ben Mutsuz ailelerde mutlu kardeşlerden birisi Asla unutmayacağım sırf utangaçlığı yüzünden yüzlerce fırsat tepenleri Sonra zihnim dolandı urganlara boş kovanlara Boynuma taşlar bağlayıp bıraksam dipsiz kör karanlığa Bu arada şemsiyeler yükseliyor tüm yağmurların ağdalı göğsüne Harflerin tüm kavisleriyle törpüyle örgüyle hatta buz gibi süngüyle Kaybolmayı görüyorum her haliyle bunlardan bi haber ben Neyi göremiyorum yine ben ben sanırım küflü bir topraktan ve Batsın yere tüm resmi evraklar