Gh'è di pòscc che a pensà a come i éra
Me se crössie a vedìi cambià céra:
Sóta sfalt e 'l cimènt i soféga i paìs
E i l'la ciama progresso al pòst de stremìss.
Gh'è di pòscc che i manté la memoria
De la zét mia finida in de storia,
I se porta dré ü mónd che l'è stacc cancelàt
Però ol mónd d'öna ólta
Mé in del cör l'ho salvàt.
A só cressìt quando i fàa squase töcc ol massér
Gh'éra i ricàm di boàsse sö i strade de iér,
Gh'éra i caalér, i murù, i melgòcc de pelà:
öa, brögne, pèrsech, serése
De 'ndà a sgrafignà.
E l' sarèss bèl turnà s-cèt per ün'ura
Saltà 'n del fé, 'n del gaiàss come alùra...
A só cressìt quando i fàa la polenta ògne dé
S'mangiàa pochì ma la zèt
La se ölìa 'n po' piö bé;
Quando l'fàa frècc a la sìra
Me 'ndàa zó 'n de stala
Sensa la televisiù che botép a cöntàla:
Certo la éta l'era grama e piö düra,
Ma alùra 'n giro gh'éra adóma natüra...;
öle mìa dì ch'i éra mèi chi tép là
Però ol progresso a me l'à fàcia pagà.