Estas son mans Que tocan a contratempo, Que inverten as espirais, Que derraman ritmo sobre aldeas enteiras. Estas, As mans que tocan, As que unhas veces arrecencenden a calma do fol E outras a memoria da profundiade das voces na praza, Son as que enchen os camiños baleiros de vida con alma de pasacorredoiras Deitadas no ritmo arrastran lembranzas na busca do contratempo As mans, Mentres os acordes visten de festa o peso que as ata a terra, Porque contraterpo é a armonia do conxunto virando o reloxo, Habitar as horas da madrugada contra a vertixe que nos rouba o espazo. Atención, Os soños, Son as mans, A xuntaza, A regularidade dos compases remexida pola tension das cordas, Os alicerces da cultura percutidos, O coiro, A friccioó metalica en comunión co dialogo das chaves, é a música provocada Para que vire o vento e mude a sorte, Na praza mais próxima, Hoxe, Aquí mesmo, A contratempo.