Ik weet honderden dingen Voor je te zingen vannacht Dus ik spring in de afgrond Jouw mond die mijn landing verzacht Maar honderden woorden van toch weer verloren Op weg van mijn hart naar mijn mond Ik blijf het proberen, nog honderden keren desnoods Tot ooit mijn stem verstomd En breekbaar als oud porselein in een kast Zo voel ik me op dit moment Breekbaar, maar altijd weer door je verrast Hoe mooi je bent en blijft Had ik meer dan twee handen Dan hield ik je steviger vast (Hou me maar vast) Maar ook honderden handen Konden zelfs niet op de tast Opvangen wat al valt En breekbaar als oud porselein in een kast Zo voel ik me op dit moment Zo breekbaar en altijd weer door je verrast Hoe mooi je bent en blijft Breekbaar als oud porselein uitgestald Maar ooit gaat het toch stuk Breekbaar en als het uiteindelijk valt Brengt het ons geen geluk