In het midden van de kamer schreeuwt de stilte om me heen Zijn we voor altijd nooit meer samen, omdat de liefde hier verdween Je legt de sleutels op de tafel en al het rood wordt langzaam zwart Je zei de huur op van de kamers, die je bewoonde in mijn hart Niemand is alleen, en je vecht tegen de tranen want je weet het is voorbij Maar niemand is alleen want alleen dat ben je samen, dicht bij elkaar in dezelfde pijn Aan de randen van die stilte ligt onze allermooiste tijd Als een weggewaaide foto vergeeld door onbeholpenheid Vergeten in te lijsten en naar te kijken nu en dan, zo jammer dat je een moment maar niet de liefde vangen kan. Maar niemand is alleen, en je vecht tegen de tranen want je weet het is voorbij Maar niemand is alleen want alleen dat ben je samen, dicht bij elkaar in dezelfde pijn Dat ik nog altijd aan je denk, en ik nog altijd voor je voel voor altijd weet wat jij bedoelt, niemand is alleen, niemand is alleen, niemand is alleen, nee nee niemand is alleen Maar niemand is alleen want alleen dat ben je samen, dicht bij elkaar in dezelfde pijn Maar niemand is alleen, en je vecht tegen de tranen want je weet het is voorbij In het midden van de kamer schreeuwt de stilte om me heen