Πάντα μου άρεσε να κρυφακούω τον άνεμο
Και να κοιτάζω μια στο χώμα μια στον ουρανό
Πάντα σου άρεσε να σου μιλάω για θάνατο
Να νιώθεις σαν θεός κραδαίνοντας τον κεραυνό
Και αυτή η θάλασσα κινείται από τα βάθη της
Κάτω από αυτό που βλέπεις σπρώχνονται τα λάθη της
Όπως μες στο μυαλό σου πολεμούν τα πάθη σου
Όπως κι η φυλακή σου έγινε η Ιθάκη σου
Σε κάποιους άρεσε να ψάχνουνε τη δόση τους
Εμένα μ' άρεσε να ψάχνω μες στη γνώση τους
Σε αυτόν τον κόσμο πάντα άρεσαν τα άσχημα
Σε αυτόν τον κόσμο τον πιο όμορφο στο διάστημα
Κοιτά να δεις πως φτιάχνουνε πλέον τις γέφυρες
Δυο όχθες και πάνω η θέληση που έφερες
Κοιτά να δεις πως φτιάχνανε τους τάφους κάποτε
Τόσα δωμάτια γι' αυτόν που δε θα βρουν ποτέ
Και κάπου μες στην καταιγίδα μου θόλωσε ο νους
Και μπέρδεψα τις παραλλήλους με μεσημβρινούς
Και με έναν ισημερινό ένωσα τους πολικούς
Και έκλεισα την καρδιά μου σε ένα βράχο μ' αχινούς
Και μέσα στα ανοιχτά με σκέπασε ένα κίνημα
Σκόρπια διαδήλωση και δύσκολο ξεκίνημα
Και σου ζητάω συγγνώμη αν λίγο τη χάλασα
Μα η διαδήλωση μια μέρα έγινε θάλασσα
Ας πούμε πως λίγο πιο δυνατά τ' αγκάλιασα
Μα αυτή τη θάλασσα με τίποτα δεν άλλαζα
Γιατί μου δώσανε μια πόλη και την άλωσα
Ένα κελί που μπήκα μέσα και μεγάλωσα
Από μικρό παιδί κυνηγούσα το τέλειο
Όνειρα γίνονταν ολογράμματα νύχτες με πανσέληνο
Σκέψεις που κρίναν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου
Πέθαναν λευκές σαν κόκκοι περιμετρικά της Μήλου
Τα χρόνια παίρνανε και δίνανε
Και οι σκέψεις και τα όνειρα δεν ξεχαστήκανε μα άμμος γίνανε
Μεταμορφώσαμε φαιά ουσία σε γείωση
Και αποκτήσαμε έδαφος για ενηλικίωση
Μα κάποιοι θέλανε τα μάτια μας δεμένα
Γιατί φοβόντουσαν το βλέμμα που καθρέφτιζε τα αστέρια
Ηρθαν φέροντας δώρα σαν τους Δαναούς
Και εσυ εγκατέλειψες την άμμο και πήγες μ' αυτούς
Τα κάστρα που χτίσαμε πέσαν απ' τα κύματα
Μα απ' τα συντρίμμια μας περνάω ανά διαστήματα
Γιατί η ελπίδα δε θα 'ναι ποτέ αγνοούμενη
Ίσως εδώ ξανά στην άμμο πριν γίνει κινούμενη
Σήμερα πέταξα πάλι κι η πτήση που 'κανα
Μου 'δειξε τη γη με την ενδυμασία του Πλούτωνα
Είπαμε τόσα πολλά, νιώσαμε τόσα πολλά
Εύθραυστα σαν φούσκες που φτιάχνουν παιδιά
Μα, απόψε βρέχει βελόνες ο ουρανός
Και εγώ πετάω προς το φως σαν πεταλούδα της νυκτός
Μέχρι να πεθάνω και να γεννηθώ αυτό είναι το πλάνο
Ραντεβού κάτω απ' το φεγγάρι σε λευκή άμμο
Και μέσα στα ανοιχτά με σκέπασε ένα κίνημα
Σκόρπια διαδήλωση και δύσκολο ξεκίνημα
Και σου ζητάω συγγνώμη αν λίγο τη χάλασα
Μα η διαδήλωση μια μέρα έγινε θάλασσα
Ας πούμε πως λίγο πιο δυνατά τ' αγκάλιασα
Μα αυτή τη θάλασσα με τίποτα δεν άλλαζα
Γιατί μου δώσανε μια πόλη και την άλωσα
Ένα κελί που μπήκα μέσα και μεγάλωσα