Τα όνειρά μου κόλαση, γαμώ την τηλεόραση
Χάνεται η ακοή μου, η αφή μου και η όραση
Στα όνειρά μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους
Τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους
Στα όνειρα μου κάνω αυτό που θέλω όποτε το θέλω
Μπαίνω στο μυαλό των άλλων, το κάνω μπουρδέλο
Είναι η ώρα που παραστρατώ απ' το κοπάδι
Σαν Δαίμονας εν παραδείσω και άγγελος στον Άδη
Στα όνειρά μου έχω βρει τον τάφο του Αδόλφου
Και τα οστά του τα 'βγαλα τα 'ριξα στα σκυλιά
Και 'κείνα τα 'φαγαν με λύσσα
Κόκαλα ενός φασίστα που βύθισε αίμα την Ευρώπη σε μια νύχτα
Στα όνειρά μου έχω τρέξει μέσα στη Ραμάλα
Κι είδα ένα παιδί πεσμένο δίπλα του μια μπάλα
Και του λέω Τι κάνεις; μου λέει Δε φταίω εγώ
Εγώ έπαιζα και αυτοί πυροβολούσαν εδώ
Γαμημένοι, στα όνειρά μου έρχονται πεθαμένοι
Βρίσκουν άσυλο της χώρας μου όλοι οι ξένοι
Στα όνειρά μου η εγγονή του Καρατζαφέρη
Μπαίνει σε ξενοδοχείο μ' έναν μαύρο χέρι-χέρι
Στα όνειρά μου κάποια βράδια τυλίγω φέρετρα
Με μια σημαία κόκκινη-μπλε και νοιώθω υπέροχα
Αγέρωχα τους κοιτώ και τους μιλώ στ' αυτί
Σκουπίδια, καλό ταξίδι πίσω στην πατρίδα
Τα όνειρά μου κόλαση, γαμώ την τηλεόραση
Χάνεται η ακοή μου, η αφή μου και η όραση
Στα όνειρά μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους
Τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους
Οι γιατροί μου λένε πως είμαι αντικοινωνικός
Πως είμαι άρρωστος, εμμονικός και ψυχωτικός
Μα νοιώθω εντάξει, μόνο στον ύπνο έχω ένα θεματάκι
Ό,τι πιο φρικτό το βλέπω και το κάνω πράξη
Στα όνειρά μου οι Αρμένιοι μπαίνουν στην Πόλη
Και 5 εκατομμύρια Τούρκοι σφάζονται όλοι
Πληγωμένοι μου λένε Γιατί; τους λέω Δεν ξέρω, man
Εκεί που θα πάτε ψάχτε, ρωτήστε τον Κεμάλ
Στα όνειρά μου πάνε στη Χάγη όλοι εκείνοι
Που ευθύνονται για τόσους νεκρούς στην Παλαιστίνη
Κι όταν πήγαν γεμίσαν οι κρεμάλες με ηγέτες
Γιατί είχε δικαστές στις έδρες, κι όχι μαριονέτες
Στα όνειρά μου δικάζουνε κάθε προδότη
Κάθε Κώστα, κάθε Ρουσόπουλο, κάθε Λαλιώτη
Θέλω αίμα, στα όνειρά μου όλα είναι ψέμα
Μα η αλήθεια κρύβεται στα όνειρα του καθένα
Τα όνειρά μου κόλαση, γαμώ την τηλεόραση
Χάνεται η ακοή μου, η αφή μου και όραση
Στα όνειρά μου πόνος πολύς, αίμα πολύ
Δεν αντέχω, γι' αυτό και δεν κοιμάμαι πολύ
Τα όνειρά μου κόλαση, γαμώ την τηλεόραση
Χάνεται η ακοή μου, η αφή μου και η όραση
Στα όνειρά μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους
Τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους
Γιατί είστε γαμημένοι στον ύπνο που πεθαίνει
Ό,τι αγάπησα, ό,τι έγραψα και φώναξα σωπαίνει
Φοβάμαι κάθε φορά που πέφτω και κοιμάμαι
Στο δρόμο του εφιάλτη με τις λεύκες περπατάμε
Στα όνειρά μου αίμα, στα όνειρα μου ψέμα
Τα όνειρά μου είναι εξ ολοκλήρου γαμημένα
Στα όνειρα μου χάνεται ό,τι βρέθηκε κοντά μου
Στα όνειρά μου βλέπω μνήμα που 'χει τ' όνομά μου
Αλήθεια, το βράδυ ξυπνάω, ζητάω βοήθεια
Σηκώνομαι και ανοίγω τα φώτα από συνήθεια
Μικρό παιδί κάθε πρωί έπαιζα με παιχνίδια
Τώρα σηκώνομαι μ' έναν πόνο μες στα στήθια
Και κάθε νύχτα βλέπω ξανά τα ίδια
Βλέπω παιδιά που ψάχνουνε τροφή μες στα σκουπίδια
Στα όνειρά μου τα παιδιά τρώνε μέσα από τάφους
Τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους
Τα όνειρά μου κόλαση, γαμώ την τηλεόραση
Χάνεται η ακοή μου, η αφή μου και η όραση
Στα όνειρά μου περπατάω ανάμεσα σε τάφους
Τάφους με πολιτικούς και δημοσιογράφους
Ημερολόγιο Μηχανών, ημέρα 278
Έχω να κοιμηθώ μέρες
Οι σειρήνες ακούγονται κάθε 2 λεπτά
Kαι ο εφιάλτης της πρώτης νύχτας επιστρέφει
Γύρω μου η εξάντληση και το ντουβάρι που ακουμπάω παγωμένο
Μπροστά μου περπατούν οι κουρασμένοι του περιθωρίου
Δε μιλάνε
Μόνο ένας μου μίλησε μια φορά σκυφτός και περήφανος
Γερασμένος, σταμάτησε μπροστά μου, κοίταξε προς τη μεριά μου και είπε
40 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που τραγούδησα για πρώτη φορά...