μασ πηρε η νυχτα και τουσ δυο να τριγυρναμε μονοι εσυ ψηλα στον ουρανο κι εγω στησ γησ τη σκονη φεγγαρι πεσ μου τι ζητασ τι θελεισ απο μενα γιατι παρεα μου κρατασ και με κοιτασ θλιμμενα με φωναζουν τρελο, που μιλαω στο φεγγαρι και μ ανθρωπουσ ποτε δε μιλω μα δε φταιω εγω, το μυαλο μου σαλταρει που δεν εισαι αποψε εδω με φωναζουν τρελο, που μιλαω στο φεγγαρι και γυρευω παντου να σε βρω ποιοσ αλητησ βοριασ, το μυαλο σου εχει παρει και σε ποιον ξενυχτασ ουρανο εσυ που εισαι εκει ψηλα παρεα με τ αστερια αποψε πεσ μου ποιον φιλα ποιοσ τησ κραταει τα χερια κι αν δεισ οτι εχω προδοθει φεγγαρι μου θυμησου να γινεισ κατακοκκινο και συ απ την ντροπη σου