Ik was de vervreemde man, oprijzend uit de zee
Te paard door de nacht op goed geluk
Een bioloog aan de bar wacht op mij met een pen in de hand
Hij slaat munt uit de Pernod die door mijn aderen vloeit
Getik, getik, getik, geschreeuw, ik hoor geschreeuw
Getik, geschreeuw, gehuil en opeens gaat alles draaien
En met inkt wordt ieder mens op slag de mond gesnoerd
Zie, de leugens kruipen onder langs de goten van de stad
Leugens zonder gezicht, maar sterk
En niemand had nog de moed omhoog te kijken
Ik raakte alles kwijt, had geen gevoel meer van tijd
En een verloren vrouw vroeg me de weg naar mijn geheim
En ik keek al door haar heen wel kilometers ver
Ontdekte dat ik zelf die weg nooit meer vinden zou
Getik, getik, getik, geschreeuw, ik hoor geschreeuw
Getik, geschreeuw, gehuil en opeens gaat alles draaien
En de inkt droogt snel en plakt op alle handen
En het bloed van alle leugens maakt hun ogen en oren rood
Leugens zonder weerga minder nog dan stof
Heb ik een mach om iedereen op slag te vernielen
Ik brak met regelmaat, de tijd en de gewoonte
Ik zag vrouwen stralen in de blinde ogen van de man
En jij bent mooi, maar niet door mij
Jij die de tijd beheerst en eeuwig twintig blijft
Getik, getik, getik, geschreeuw, ik hoor geschreeuw
Getik, geschreeuw, gehuil en opeens gaat alles draaien
En zie de inkt heeft iedereen zijn testament gegeven
Leugens raadselen zich ploegend door de aarde
Geruchten van het kwaad, geruchten van de haat
Leugens die alleen het luie oor verstaat
Kijk de waarheid heeft het opgegeven
En verloor de moed tot achterhalen
De waarheid... kan niet banaler
En jij mijn vriend, jij zult mij niet bedriegen
Bij jou blijft alles waar
Van jou is er maar één