Twee buren zaten al 'nen tijd In haat en nijd te leve D'n ene was van geld zo rijk D'n and're arm gebleve De rijke ha nog nooit genoeg Zodat-ie z'n naosten buur bedroog D'r was-ie aalt mee bezig De rijke ging al op 'ne nacht D'n hoeksteen wa verlegge D'n arme had da wel verwacht Mer durfde niks te zegge 'K Sta in mijn recht, 't is mijn wel goed 'K Zal er vur vechte as 't moet; 'K Zal dieje menswel krijge Sprak:"Buurman, 't is nog grote schand Gij moest oe eige schamen! Twee roe van oewen buur z'n land D'r moette nie aon komme Da is toch mijn vaders goed Hij hee 't verdiend mee zweet en bloed Gij hebt 't afgenome!" De rijke viet 'm bij de haor Begon er bij te krijse Hij riep:"Wa maakte-gij me daor Dan zade-gij bewijze Of da de steed ligt op mijne grond Of op de jouwe, gij schooiershond! Dan zalle wij 's kijke!" Ze kwamen vur de rechters' hof D'n arme wou iets zegge Mer slechts de rijke kreeg verlof Die moest 'n eed aflegge Hij hee toen dalijk "Ja" gezegd En zwoer al op z'n hart deez' eed: "'k Zou gene steen verlegge!" De zaak was daormee uitgemaakt D'n arme moest toegeve Hij was nog dieper weggezakt Moest zijne grond afgeve De rijke wreef 's in zijn hand D'n arme schreeuwde om zijn land Sprak: "Waor is't recht gebleve." Sprak: "Waor is't recht gebleve."