Sen söyle...
Zamanı neresinden vurayım?
Hadi, sen söyle
Güneşi nasıl tersinden doğdurayım?
Yıldızları nasıl üzerine yağdırayım yeniden?
Ve nasıl un ufak olmuş yüreğimi...
Yeniden sana bağlayayım?
Sen söyle...
Hangi yöne essin rüzgarlar?
Hangi denize bırakayım?
Kirlenmiş umutlarımı?
Ellerimle boğduğum sevdamı
Nerede dirilteyim?
Şimdi hangi çıkmaz adreste
Kendimi kaybedeyim?
Terhisimi çoktan aldım senden
Ardımdan izini sil demişssin ya gönlüne
Şimdi hangi gönülde ağlayayım?
Sen söyle, sen söyle...
Taşkın bir selim
Çağladıkça kıyıya vuran
Amansız dertlerimin içinde
Yokki sığınacağım bir liman
Düşündükçe halden anlamaz yüreğim
Sefilliğimde per ve perişan
Bir avuç dolusu kırıklar
Yokluğunu soluduğum her günde
Ayaklarıma sorgusuzca dolandılar
Şimdi nerede soluklanayım?
Sen söyle, sen söyle...
Sil yazgımı dedim yıllara
Silmediler...
Alın götürün bendeki onu dedim
Yok dediler...
Dört mevsimden sonbahara dedim ki
Sen bari sonbahar ol, sonbahar ol dedim
İnsan en son baharda ölür dediler
Ben, ben baharımı yitirdim
Şimdi kimden ne dileneyim?
Sen söyle, sen söyle...
Kaçamadım kaderden
Silemedim yazılanı
Hani herkes kendi kaderini yaşarmış ya
Yazamadım ben hayatımın geri kalanını
Noktalarımda takılı kaldım da
Başlangıcıma bir virgül bile atamadım
Yani hep senden de payımı alıp
Yerimde saydım
Ben hep gülü dikeniyle sevdim
Gülü dikeniyle sevdim
Geceyi sessiz nöbetlerimde
Bilindik matemiyle bekledim
Sabaha kimseler görmeden
Hep günaydın diyen de bendim.
Bendim...
Bak şimdi bom boş ellerim
Gözlerim yine aynı pencerede
Aynı köşeye seyirlik etmekte
Son bir çığlık daha atıyorum güne
Duyulmayan sesimle...
Yürüyorum bilmediğim uzaklara
Yeniden düşer miyim?
Hadi, hadi sen söyle
Yeniden düşer miyim?
Hadi sen söyle ...
Sil yazgımı dedim yıllara
Silmediler...
Alın götürün bendeki onu dedim
Yok dediler...
Dört mevsimden sonbahara dedim ki
Sen bari sonbahar ol dedim
İnsan,
İnsan en son sonbaharda ölür dediler
Ben baharımı yitirdim
Şimdi kimden ne dileneyim?
Sen söyle, sen, sen söyle...
Sen söyle ...