อีกครั้งอีกครั้งที่ฉันต้องเสียน้ำตา
อีกครั้งอีกครั้งที่มีโชคร้ายเข้ามา
อีกครั้งอีกครั้งที่ต้องเจ็บใจจุดเดิม
ไม่หายสักทีไม่หายสักที
อีกแล้วอีกแล้วความเศร้ากลับมาทักทาย
มันโถมมันซ้ำจนแทบไม่ได้หายใจ
กี่แผลกี่แผลกำลังจะหาย
สุดท้ายต้องเริ่มต้นใหม่รักษาตัวใหม่
ประคองตัวเองด้วยภาพวันวาน
เก็บความทรงจำดีๆให้นานเท่านาน
บอกตัวเองเสมอว่าสักวันมันจะหาย
ที่เคยไม่ไหวสักวันจะไหว
ที่เคยเลวร้ายสักวันจะเบาลง
ที่เคยต้องทุกข์ทนจะได้พบหนทาง
ทางที่รักษาใจ
เพราะว่าเจ็บช้ำจึงได้เรียนรู้
เพราะมีชีวิตอยู่จึงต้องเดินต่อไป
แม้ว่าสักวันหนึ่งความทุกข์มันจะม้วนตัว
กลายเป็นคลื่นลูกใหม่อีกครั้งแต่
พรุ่งนี้พรุ่งนี้คงดีกว่าที่แล้วมา
ถึงแม้วันนี้จะยังแอบมีน้ำตา
กอดใจเอาไว้ไม่มีสิ่งใดที่มัน
จะสำคัญกว่าจะสำคัญกว่า
ประคองตัวเองด้วยภาพวันวาน
เก็บความทรงจำดีๆให้นานเท่านาน
บอกตัวเองเสมอว่าสักวันมันจะหาย
ที่เคยไม่ไหวสักวันจะไหว
ที่เคยเลวร้ายสักวันจะเบาลง
ที่เคยต้องทุกข์ทนจะได้พบหนทาง
ทางที่รักษาใจ
เพราะว่าเจ็บช้ำจึงได้เรียนรู้
เพราะมีชีวิตอยู่จึงต้องเดินต่อไป
แม้ว่าสักวันหนึ่งความทุกข์มันจะม้วนตัว
กลายเป็นคลื่นลูกใหม่ฉันพร้อมจะยอมรับมัน
ยอมรับความจริงที่เกิด
ยอมรับว่าบาดแผลมันเปิด
ยอมรับว่าเจ็บ
ยอมรับว่าต้องการ จะหาย
ยอมรับว่ายังรักเธออยู่
และต้องยอมรับรู้สักที
ว่าต้องปล่อยเธอไป
แล้วที่เคยไม่ไหวสักวันจะไหว
ที่เคยเลวร้ายสักวันจะเบาลง
ที่เคยต้องทุกข์ทนจะได้พบหนทาง
ทางที่รักษาใจ
เพราะว่าเจ็บช้ำจึงได้เรียนรู้
เพราะมีชีวิตอยู่จึงต้องเดินต่อไป
แม้ว่าสักวันหนึ่งความทุกข์มันจะม้วนตัว
กลายเป็นคลื่นลูกใหม่ฉันพร้อมจะยอมรับมัน
ฉันพร้อมจะยอมรับมัน
(อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง)
ฉันพร้อมจะยอมรับมัน