ทำไมต้องบอกให้ฉันทำแบบนั้น
ทำไมต้องบอกให้ฉันเป็นแบบนี้
ทำไมสังคมถึงต้องมาชี้นำ ให้เราเดินตามๆกันไป เหมือนๆกันไป
พวกผู้ใหญ่ออกคำสั่งมายังไง ไม่มีสิทธิพูด
ไม่มีสิทธิถาม ก้มหน้าเรียงแถวเดินตามผู้นำกันไป
นี่แหละ คือสิ่งที่ฉันเป็น ไม่ว่าใครจะพูดอะไร
ก็จะไม่แคร์ (ไม่)ก็จะไม่สน (ไม่) ก็จะดื้อรั้น
ฉีกกฎเกณ์เดิมๆออกไป (ฉีกมันออกไป)
(ฉีกมันทิ้งไป) (ช่างมันเหอะ สายตาของใคร)
ใช้ชีวิตอย่างที่ใจเราต้องการ
ท่านผู้นำตะโกน ว่า อย่าแตกแถว
ทุกคนต่างก้มหน้าเดินตามกันไป
แต่ทำไม พอมองไป ไม่ว่าใครๆ ก็ทำตัวเหมือนกับมดงาน เหมือนๆกันไป
นี่แหละ คือสิ่งที่ฉันเป็น ไม่ว่าใครจะพูดอะไร
ก็จะไม่แคร์ (ไม่) ก็จะไม่สน (ไม่) ก็จะดื้อรั้น
ฉีกกฎเกณ์เดิมๆออกไป (ฉีกมันออกไป)
(ฉีกมันทิ้งไป) (ช่างมันเหอะ สายตาของใคร)
ใช้ชีวิตอย่างที่ใจเราต้องการ
ชีวิตเราให้ใครมาตั้งกฎเกณฑ์
ชีวิตห่วยๆแบบนี้ ฉันไม่ต้องการ
ชีวิตนี้ ฉันจะเลือกเอง!!!
ฉันจะปิดกั้นตัวตนของฉันไปทำไม
ต้องให้ใครๆ มาคอยบงการชีวิต
แกน่ะรู้ไว้ ว่าแกน่ะ ไม่มีสิทธิ
ชีวิตของเรา อย่าให้ใครมากำหนด
จริงๆแล้ว ไม่มีใครบังคับเราได้
จะมาบงการอย่าหวัง ชั่งมัน ง่ายง่าย
ไสหัวไปไกลๆ (ไสหัวออกไป)
จับมือกันแตกแถวออกมาให้หมด (ไปกันให้หมด)
นี่แหละ คือสิ่งที่ฉันเป็น ไม่ว่าใครจะพูดอะไร ก็จะไม่แคร์ (ไม่)
ก็จะไม่สน (ไม่) ก็จะดื้อรั้น
ฉีกกฎเกณ์เดิมๆออกไป (ฉีกมันออกไป) (ฉีกมันทิ้งไป) (ไม่สนใจสายตาของใคร)
ใช้ชีวิตอย่างที่ใจเราต้องการ นี่แหละคืออิสระที่เฝ้ารอ มาแสนนาน