คำว่ารักที่ฉันเฝ้ารอและขอเธอ
ก็เหมือนต้องรอเก้อเมื่อเธอไม่ซึ้งใจฉัน
ฉันคงต้องยอมถอดใจ
หากว่ารักมันถึงทางตัน
เป็นสัญญาณที่ฉันจะฝันเรื่อยไป
คำว่ารักจะขอใช้มันเพื่อร่ำลา
กับคนไม่มีค่าสบตาซักครั้งได้ไหม
น้ำตาที่มันหลั่งริน
อยากให้รู้ฉันนั้นเสียใจ
ที่รอเธอไม่ไหวอดทนไม่ได้นาน
เมื่อไหร่จะรัก
เธอคงไม่คิดหาคำตอบ
เมื่อเธอไม่อยากชอบ
จะดื้อด้านอยู่ไปเพื่ออะไร
เมื่อไหร่จะรัก
จากนี้จะไม่ถามเธอให้ลำบากหัวใจ
ขอโทษที่วุ่นวาย
รักเธอจนหมดหัวใจแล้วยังไม่ดีพอ
โกหกฉันแกล้งพูดได้ไหมว่ารักกัน
ให้ฉันได้จำมั่นกับสิ่งที่ฉันฝันหา
ยังหวังให้เธอเห็นใจ
หากเธอนั้นบังเอิญเวทนา
คนที่ไม่มีค่าได้เดินข้างกัน
เมื่อไหร่จะรัก
เธอคงไม่คิดหาคำตอบ
เมื่อเธอไม่อยากชอบ
จะดื้อด้านอยู่ไปเพื่ออะไร
เมื่อไหร่จะรัก
จากนี้จะไม่ถามเธอให้ลำบากหัวใจ
ขอโทษที่วุ่นวาย
รักเธอจนหมดหัวใจแล้วยังไม่ดีพอ
เมื่อไหร่จะรัก
เธอคงไม่คิดหาคำตอบ
เมื่อเธอไม่อยากชอบ
จะดื้อด้านอยู่ไปเพื่ออะไร
เมื่อไหร่จะรัก
จากนี้จะไม่ถามเธอให้ลำบากหัวใจ
ขอโทษที่วุ่นวาย
รักเธอจนหมดหัวใจแล้วยังไม่ดีพอ
เมื่อไหร่จะรัก
เธอคงไม่คิดหาคำตอบ
เมื่อเธอไม่อยากชอบ
จะดื้อด้านอยู่ไปเพื่ออะไร
เมื่อไหร่จะรัก
จากนี้จะไม่ถามเธอให้ลำบากหัวใจ
ขอโทษที่วุ่นวาย
รักเธอจนหมดหัวใจแล้วยังไม่ดีพอ
ขอร้องไห้ให้มันตาย
ก็เกิดมาไม่เคยรักใครมากเท่านี้เลย