(ช) คันว่าเขาเซาฮัก
กะอย่าสิปักใจนำเขาหลาย
เสียดายน้ำตาที่มันไหล อ้ายปวดใจแทนเจ้า
(ญ) บ่แม่นว่าน้องบ่อยากสิลืม
แฮ่งเจ็บแฮ่งตื่มยามคิดฮอดเขา
เหลือใจเจ้าของที่หอบเอา
ฮักแท้ไปให้เขาหย่องเล่น
(ช) กะเห็นอยู่
แต่บ่ฮู้สิส่อยหยังเจ้าได้หลายกว่านี้
(ญ) ขอบใจอีหลี
ที่อ้ายยังมาปลอบใจอยู่เป็นหมู่
(ช) เจ็บแฮงบ่หล่า
เห็นหน้าเศร้า ๆ เว้าไปน้ำตาขู
(ญ) อยู่ได้อยู่ ส่ำนี้คงบ่พอตาย
(ช) ถ้าแม่นบ่ไหว
อ้ายสินั่งเฝ้าจนฮอดตะเว็นตกดิน
(ญ) ถึงน้ำตาริน แต่ใจยังแข็ง
ถึงเจ็บแฮงน้องยังสู้ได้
(ช) ให้จำใส่ใจบ่ได้มีเขาผู้เดียว
บนทางเทียวในโลกที่เจ้าอยู่
(ญ) น้องสิเฮ็ดสู้
(ช) ให้สู้เด้อนาง
ปล่อยเขาไปตามทางของเขา
(ญ) ฮอดมื้ออื่นเซ้า สิเป็นคนใหม่
เอาหัวใจคืนมา แล้วถิ่มป๋าความเศร้า
(ช) อ้ายสิอยู่สู้เป็นหมู่เจ้า
สิเก็บฮักปลอม ๆ จากเขา
ให้ฟ้าวถิ่มให้ฟ้าวลืม
(ช) กะเห็นอยู่
แต่บ่ฮู้สิส่อยหยังเจ้าได้หลายกว่านี้
(ญ) ขอบใจอีหลี
ที่อ้ายยังมาปลอบใจอยู่เป็นหมู่
(ช) เจ็บแฮงบ่หล่า
เห็นหน้าเศร้า ๆ เว้าไปน้ำตาขู
(ญ) อยู่ได้อยู่ ส่ำนี้คงบ่พอตาย
(ช) ถ้าแม่นบ่ไหว
อ้ายสินั่งเฝ้าจนฮอดตะเว็นตกดิน
(ญ) ถึงน้ำตาริน แต่ใจยังแข็ง
ถึงเจ็บแฮงน้องยังสู้ได้
(ช) ให้จำใส่ใจบ่ได้มีเขาผู้เดียว
บนทางเทียวในโลกที่เจ้าอยู่
(ญ) น้องสิเฮ็ดสู้
(ช) ให้สู้เด้อนาง
ปล่อยเขาไปตามทางของเขา
(ญ) ฮอดมื้ออื่นเซ้า สิเป็นคนใหม่
เอาหัวใจคืนมา แล้วถิ่มป๋าความเศร้า
(ช) อ้ายสิอยู่สู้เป็นหมู่เจ้า
สิเก็บฮักปลอม ๆ จากเขา
ให้ฟ้าวถิ่มให้ฟ้าวลืม
(ช) อ้ายสิอยู่สู้เป็นหมู่เจ้า
(ญ) น้องสิโยนถิ่มฮักเน่า ๆ
ให้หายไป กับตะเว็นตกดิน