เสียงในใจก็เริ่ม จะสะท้อน สิ่งที่ย้อนแย้ง กับคำพูดของคนอื่น
ฟังเสียงของฉันให้ดี ทุกถ้อยวจีที่ได้ยิน
ปล่อยตัวปล่อยใจให้ว่าง และยอมให้ฉันแทรกเข้าไป
ความอดทนฉัน เริ่มจะสั่นคลอน หลอน แต่ก็เข้าใจ เหตุผลที่มันพร่ำบอก
ฟังเสียงของฉันให้ดี ทุกถ้อยวจีที่ได้ยิน
ปล่อยตัวปล่อยใจให้ว่าง และยอมให้ฉันแทรกเข้าไป
ลืมตามาพบความเป็นจริง ร่างกายก็เหมือนโดนช่วงชิง
สูดดมเข้าไปถึงกลิ่นอาย จมดิ่งทั้งใจและกาย
ละทิ้ง ความเป็น มนุษย์
ไม่ ฉันไม่ทำ
กล้ำกลืน ฝืนทน ต่อไป
ไม่ ฉันไม่ทำ
จำนน กับความ พ่ายแพ้
ไม่ ฉันไม่แพ้
แกมัน คนน่า สมเพช
ไม่ ไม่ใช่ว่ากลัว ไอ้คนที่หักหลัง แต่ฉันไม่มีพลังจะไปเอาคืน
ปลดพันธนาการ ตอนนี้เลยได้ไหม บอกฉันมาทีว่าฉันควรทำยังไง
ยอมรับว่าโลกมันโหดร้าย ยังภาวนา ให้ฉันยังทนไหว
มีใครบ้างไหมที่คอยหยุด ตอนที่ฉันไม่รู้สึกตัว
ยินยอมจะเป็นปีศาจร้าย จงดลบันดาลสิ่งที่ค้างอยู่ข้างใน
บงการจิตใจตามต้องการ ก่อนจะสวมหน้ากากเข้าไป
จงมอบฝันร้ายที่ไม่อาจตื่นขึ้นมา สาสมใจ
ความนึกคิดเริ่ม เพี้ยนจนบั่นทอน ร้อนไปทั่วร่างกาย กระหายซึ่งพลัง
ฟังเสียงของฉันให้ดี ทุกถ้อยวจีที่ได้ยิน
ปล่อยตัวปล่อยใจให้ว่าง และยอมให้ฉันแทรกเข้าไป
ทั้งที่ยังมีความคิด ผิดชอบชั่วดี ย้ำเตือนศักดิ์ศรี
สุดท้ายกลับโดนย่ำยี ศักดิ์ศรีแหลกเป็นธุลี
ก็แค่ทำสัญญามอบตัวและวิญญาณ
ไอ้พวกคนเลวทราม พวกมันจะได้ทรมาน
ลืมตามาพบความเป็นจริง ร่างกายก็เหมือนโดนช่วงชิง
สูดดมเข้าไปถึงกลิ่นอาย จมดิ่งทั้งใจและกาย
I see the gleaming light.
Lead me through this night from deepest fear.
I run with hope then fall.
Drown into my deepest fear again
ละทิ้ง ความเป็น มนุษย์
ไม่ ฉันไม่ทำ
กล้ำกลืน ฝืนทน ต่อไป
ไม่ ฉันไม่ทำ
จำนน กับความ พ่ายแพ้
ไม่ ฉันไม่แพ้
แกมัน คนน่า สมเพช ไม่ ๆ
ยอมรับว่าโลกมันโหดร้าย ยังภาวนา ให้ฉันยังทนไหว
มีใครบ้างไหมที่คอยหยุด ตอนที่ฉันไม่รู้สึกตัว
ยินยอมจะเป็นปีศาจร้าย จงดลบันดาลสิ่งที่ค้างอยู่ข้างใน
บงการจิตใจตามต้องการ ก่อนจะสวมหน้ากากเข้าไป
ช่วยฉันจากโลกที่โหดร้าย อย่าปล่อยให้ฉันแปดเปื้อนไปกว่านี้
มีใครบ้างไหมที่ช่วยปลอบ บอกให้ฉันได้รู้สึกตัว
ฝืนทนมาได้เพียงเท่านี้ ก็มันไม่มี สิ่งใดทดแทนความเจ็บ
เก็บในส่วนลึกไม่เคยลืม ฉันจึงสวมหน้ากากเข้าไป
จงมอบฝันร้ายที่ไม่อาจตื่นขึ้นมา
โดน กระทื๊บ สาสมใจ