ฉันกำลังยืนอยู่ ท่ามกลางความผิดหวัง มากมาย
คล้ายว่าทุกอย่างเป็นเพราะฉัน
ทนกับความผิดนั้น
แต่พอจะอธิบาย กลับกลายเป็นฉันเองที่ผิดหวัง
จะผิดไหมที่ตัวฉันยัง ผูกใจเจ็บอย่างนั้น
มีบ้างไหมสักคนที่เข้าใจ และไม่มองฉันผิดไป
เพราะว่ามันไม่มี สิ่งใดทดแทนความเจ็บ
ที่มา จากปลายนิ้วมือของใครต่อใคร
ทับถมไปด้วยถ้อยคำ
ตอกและย้ำ ให้ใจต้องเจ็บช้ำ
ฉันพยายามแล้ว แต่ข้อความที่เห็นยังทิ่มแทง
ว่าเคยพ่ายแพ้ และอ่อนแอซักแค่ไหน
ยังไม่รู้เมื่อไร ที่ใจจะลืม
(ยังไม่รู้เมื่อไร ที่ใจจะลืม)
(ยังไม่รู้เมื่อไร ที่ใจจะลืม)
ฉันยังคงยืนอยู่ ท่ามกลางความกดดันที่ฉันกลัว
ไม่มีโอกาสแก้ตัว
มัวแต่ตั้งคำถาม
พยายามไปทำไม ก็สุดท้ายยังเหมือนเดิมเลยได้แต่คิด
มันผิดไหมที่ตัวฉันยัง ผูกใจเจ็บอย่างนั้น
มีบ้างไหมสักคนที่เข้าใจ ความอัปยศที่เกิดกับฉัน
♪
ศักดิ์ศรีค้ำคอมลายสิ้น
เกิดเป็นมลทินฉันไม่เคยก่อ
กัดกินจิตใจ ไปจนท้อ
ตัดพ้อเพียงเพราะทำใครผิดหวัง
ผู้ใดทำชั่วไม่ละอาย
กระหายศักดาจงระวัง
หักหลังครั้งนั้นฉันยังจำฝัง
เวรกรรมจะตามมาเพื่อลงทัณฑ์
อย่างที่มันเคยทำกับฉัน
มันไม่มี สิ่งใดทดแทนความเจ็บ
ที่มา จากปลายนิ้วมือของใครต่อใคร
ทับถมไปด้วยถ้อยคำ
ตอกและย้ำให้ใจต้องเจ็บช้ำ
ฉันพยายามแล้ว แต่ข้อความที่เห็นยังทิ่มแทง
ว่าเคยพ่ายแพ้ และอ่อนแอซักแค่ไหน
ยังไม่รู้เมื่อไร ที่ใจจะลืม
♪
(ยังไม่รู้ เมื่อไร ที่ใจจะลืม)
(ยังไม่รู้ เมื่อไร ที่ใจฉันจะลืม)