ภายในหน้าจอ ที่ทุกคนได้เห็น ตลอดมา
คือตัวฉันเอง ที่ต้องปกปิด บางอย่างเอาไว้
ใคร ๆ ก็มอง มีแต่ความสดใส
แต่ความจริงแล้วหัวใจ ฉันเป็นเช่นไร
ถึงจะไม่เคย ท้อแท้กับชีวิต ที่ผ่านพ้น
ยังมีคนที่คอย ดูแลฉันด้วยความรัก
ตอนนั้นฉันมี ความสุขที่เปียมล้น
จนวันที่เขาเสียไป แต่ฉันยังต้องอยู่ (ฉันยังต้องอยู่)
ใครจะรู้ ความจริงแล้ว ฉันรู้สึก
เจ็บทั้งหัวใจ
อยากหนีให้พ้นชะตา
เพื่อหาใครสักคนที่คอย
จะกุมมือฉันไว้ ในวันที่หนทางมืดบอด
ปลดเปลื้องอดีตที่ผ่านพ้นไป
(ปลดเปลื้องอดีตที่ผ่านพ้นไป)
เก็บเรื่องราวที่มีความหมายให้ลึกสุดใจ
แม้ความจริงมันจะเจ็บช้ำ
น้ำตาก็หลั่งรินไหล
และได้เข้าใจเมื่อถึงเวลาที่ต้องลาจาก
ความตาย ยังไงก็ต้องมาถึง
I see the gleaming light
Lead me through this night from deepest fear
I run with hope then fall
Drown into my deepest fear again
จงฟังให้ดี บอกกับตัวเองไว้ อย่าหวาดกลัว
จงไปซ่อนตัว ให้เงียบสนิท แต่ก่อนจะรู้ตัวก็สาย
มันกำลังไล่ตาม ฉันใกล้หมดแรงแล้ว
ดั่งกฎกรรมบังคับเรา เข้าสู่นิวรณ์
ใครจะรู้ ความจริงแล้ว ฉันรู้สึก
เจ็บทั้งหัวใจ
อยากหนีให้พ้นชะตา
เพื่อหาใครสักคนที่คอย
จะกุมมือฉันไว้ ในวันที่หนทางมืดบอด
และไม่มีใครจะช่วยฉัน
I see the gleaming light
Lead me through this night from deepest fear
I run with hope then fall
Drown into my deepest fear again
ไม่มีใครเหลือ ไม่มีที่แห่งไหน
ให้ไปอาศัย นี่หรือเรื่องจริงที่ฉันต้องเจอ
อยากหนีไปให้พ้นชะตา
เพื่อหาใครสักคนที่คอย
จะกุมมือฉันไว้ ในวันที่หนทางมืดบอด
ปลดเปลื้องอดีตที่ผ่านพ้นไป
(ปลดเปลื้องอดีตที่ผ่านพ้นไป)
เก็บเรื่องราวที่มีความหมายให้ลึกสุดใจ
แม้ความจริงมันจะเจ็บช้ำ
น้ำตาก็หลั่งรินไหล
และได้เข้าใจ
ปลดเปลื้องอดีตที่เคยช้ำใจ
(ปลดเปลื้องอดีตที่เคยช้ำใจ)
เก็บเรื่องราวที่ยังคงเหลือในเสี้ยวความทรงจำ
แม้ความจริงมันมีเพียงฉัน
รอบกายมีแค่ความเปลี่ยวเหงา
น้ำตามันก็ยังไหลริน
และได้เข้าใจเมื่อถึงเวลาที่ต้องลาจาก
ความตาย
ยังไงก็ต้องมาถึง
(I see the gleaming light)
(Lead me through this night from deepest fear)
(I run with hope then fall)
(Drown into my deepest fear again)