Πικραμένοι που δεν είμαστε φίλοι Πεινασμένοι για αυτό τρώμε σαν κτήνη Το κορμί σου πια τροφή δεν μας δίνει Για αυτό τρώμε πλαστικό Στον σταθμό συντροφιά μ έναν ξένο Και εγώ στις ράγες περιμένω το τρένο Άμα ο οδηγός δεν πατήσει το φρένο Έρωτα δεν θα θρηνείς Περιμένοντας μονίμως εσένα Διάφανο δέρμα Μάλλον είναι πλαστικό Για αυτό ποτέ δεν σαπίζει Για αυτό κάποιος το σκίζει Για να μην μείνει κλειστό Ίσως να φταίει που δεν έχω αλλάξει Εγώ χαλάω και εσύ μένεις εντάξει Μπορεί να φταίει που 'χεις δέρμα μετάξι Και εγώ είμαι αλλεργικός Τρίτη φορά που μου είπες αντίο Πρώτη φορά που δεν το πήρα για αστείο Το παραδέχομαι μου φάνηκε λίγο Σοκαριστικό Περιμένοντας μονίμως εσένα Διάφανο δέρμα Μάλλον είναι πλαστικό Για αυτό ποτέ δεν σαπίζει Για αυτό κάποιος το σκίζει Για να μην μείνει κλειστό Περιμένοντας μονίμως εσένα Διάφανο δέρμα Μάλλον είναι πλαστικό Για αυτό ποτέ δεν σαπίζει Για αυτό κάποιος το σκίζει Για να μην μείνει κλειστό