Selanik, baba ocağı Kilise çanlarının ezanla karışıp gittiği çocukluk yıllarım ♪ Gür ağaçlı bahçeler ve tadına doyamadığım karadut Daracık sokaklarında kaybolup gittiğimiz liman şehri ♪ Yorgun tembel balıkçıların beni uzaklara salacağı martı sesleri Baharda gürlediği vakit beni korkutan Korkuttuğu kadar da düşündüren gök gürültüleri Selanik gecelerinde yıldızlar kocaman olurlardı Ya da ben öyle hatırlıyorum Ne kadar çok ne kadar parlaktılar bir o kadar da uzak ♪ Arkadaşlarım komşu çocukları Gayri müslim arkadaşlarımız çok olmazdı Olanlar da bize en yakın yıldız kadar yakın ♪ Oysa yaşadığımız acı tatlı ne varsa bu küçücük şehirdeydi