Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila
Oh-oh-oh, oh-oh-oh, oh
Maaring sa isang punto, sila ay tama
Maaring sa karanasan, ako ay hilaw pa nga
Dahil 'di ko pa naranasang buhay ko'y itaya
Dahil 'di ko pa naranasang sumagupa sa tingga
Maaring kulang din ang aking pagkaunawa
Sa mga suliranin ng ating bansa
Maaring kulang din ang aking kaalaman
Sa iba't ibang daing ng ating sambayanan
Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila
Oh-oh-oh, oh-oh-oh, oh
Ngunit dahil ba kulang pa'ng aking karanasan?
At marami pa 'kong dapat pag-aralan?
Ang pag-ibig ba nila'y 'di ko kayang pantayan?
Para sa 'kin ito'y isang maling kaisipan
Ang pag-ibig sa bayang kinagisnan
Ay sa puso at hindi sa isip lang
Ito'y nararamdaman at hindi napag-aaralan
Ito'y walang kinikilalang edad kailanman
Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila
Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila
Oh-oh-oh, oh-oh-oh, oh