เราเคยเป็นคู่รักคู่หนึ่ง (คู่หนึ่ง)
ที่รักกันเป็นธรรมดา (ธรรมดา)
มีเวลาให้กัน รักกันมากทุกวันและมีความสุขดี
แต่อยู่ดีดีมีคนคนหนึ่ง (คนคนหนึ่ง)
ที่ไม่มีความธรรมดา (ธรรมดา)
ฉันเห็นเธอนั้นแอบส่งสายตา
แบบที่เธอทำกับฉันวันนั้น
วันที่ฉันและเธอพบกัน (พบกัน)
มันเป็นความทรงจำที่ดี (ที่ดี)
แต่ทำไมวันนี้เธอกลับมาทิ้งฉันไปอยู่กับเขา
หากเธอมาขอให้ฉันยินดีกับเธอ คงไม่มีทาง
เพราะวันนี้เธอไม่ต้องการฉันอีกแล้ว
(ฉันจะไม่ยินดี) กับรักครั้งนี้ของเธอกับเขา
มันทำให้ฉันต้องเหงาและทำให้ฉันต้องมีน้ำตา
และฉันจะไม่อ่อนแอ ไอคนขี้แพ้ต้องไม่ใช่ฉัน
และฉันจะพยายามไม่เอาความหลังมาฝังหัวใจ
ให้เจ็บปวด
♪
ช่างน่าตลกดีที่ตีห้าตีหก
ฉันยังประกบและประกอบ
คำสบถให้มันออกมาเป็นเพลงที่สะกด
จดลงไปในกระดาษขณะที่ใจฉันมืดลง
แต่กลับเป็นเธอที่สว่าง
บนความรู้สึกที่ลำบากใจ
จนฉันนั้นอยากตาย
ฉันจะได้ยินอีกไหมกับคำที่บอกว่าอย่าไป
ไม่อยากให้ห่างไกลกัน
จนวันที่จากกันไป
ไอคำสุดท้ายที่เธอบอกฉันคือเราต้องอาจไกลกัน
แม้วันเวลาจะผันเปลี่ยน
จากตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นไง
แต่คนที่ฉันเกลียด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร (ใช่)
ก็คงเป็นคนที่ไปจากฉันและลาไปแบบคาใจ
และฉันต้องปล่อยให้ความรู้สึกของฉันมันชินและชาไป
ไม่ต้องร้องไห้อีก
จะทำยังไงก็ได้ให้มันไม่คิดถึงเธอ
และเธอก็คงได้ยินว่าบาร์ก่อนหน้ามันไม่สัมผัส
ก็เหมือนกับความรู้สึกของฉันที่เธอมองว่ามันไม่สำคัญ
(ฉันจะไม่ยินดี) กับรักครั้งนี้ของเธอกับเขา
มันทำให้ฉันต้องเหงาและทำให้ฉันต้องมีน้ำตา
และฉันจะไม่อ่อนแอ ไอคนขี้แพ้ต้องไม่ใช่ฉัน
และฉันจะพยายามไม่เอาความหลังมาฝังหัวใจ
ให้เจ็บปวด
(บาดแผลที่เธอได้ฝากไว้)
มันทำให้ฉันอ่อนแอและไร้เรี่ยวแรง
แต่ฉันต้องฝืนและทนเอาไว้
แค่ค่ำคืนที่มันโหดร้าย
และฉันจะพยายามให้เธอหายไปในความทรงจำ
มันทำให้ฉันต้องเหงาและทำให้ฉันต้องมีน้ำตา
(ฉันจะไม่อ่อนแอ) ไอคนขี้แพ้ต้องไม่ใช่ฉัน
(ฉันจะพยายาม) ไม่เอาความหลังมาฝังหัวใจ
ให้เจ็บปวด