เสียงที่เราได้ยิน จริงๆแล้วคือเสียงอะไร
มันคือเสียงคำรามปะปนกับถามที่ยังค้างคาอยู่ในใจ
คืนที่ไม่มีบทกวี คืนนี้ฉันไม่เหลือเปลวไฟ
ปากกาที่เคยแพรวพราว
กลับไม่มีเรื่องราวแล้วฉันจะหันไปหาใคร
สุดท้ายแล้วเราเป็นเพียงแค่คน
ประเสริฐนิดหน่อยกว่าความเป็นสัตว์
บริโภคอาหารไม่พอ ต้องขอต่อด้วยธนบัตร
เมื่อสังคมมันมีข้อกำหนด ร่างกายเลยมีความกำหนัด
เมื่อศีลธรรม การกระทำ
มันไม่ไปด้วยกัน คืนนี้ฉันเลยอยู่ในความสงัด
ผ่านโลกมาสี่สิบปี ที่ทำได้ก็แค่เล่นดนตรี
แค่อยากเล่าเรื่องราว
แค่บางครั้งบางคราว เท่านั้นก็คงจะดี
หายใจในมหานคร ให้ความคิดตกตะกอน
วิกฤติวัยกลางคืนที่เราต้องหยัดยืน
เพียงแค่คิดก็ไม่ข่มตานอน
สุดท้ายแล้วเราเป็นเพียงแค่คน
ประเสริฐนิดหน่อยกว่าความเป็นสัตว์
บริโภคอาหารไม่พอ ต้องขอต่อด้วยธนบัตร
เมื่อสังคมมันมีข้อกำหนด
ร่างกายเลยมีความกำหนัด
เมื่อศีลธรรม การกระทำ มันไม่ไปด้วยกัน
คืนนี้ฉันเลยอยูในความสงัด
สุดท้ายแล้วเราเป็นเพียงแค่คน
ประเสริฐนิดหน่อยกว่าความเป็นสัตว์
บริโภคอาหารไม่พอ ต้องขอต่อด้วยธนบัตร
เมื่อสังคมมันมีข้อกำหนด
ร่างกายเลยมีความกำหนัด
เมื่อศีลธรรม การกระทำ มันไม่ไปด้วยกัน
คืนนี้ฉันเลยอยูในความสงัด
สุดท้ายแล้วเราเป็นเพียงแค่คน
ประเสริฐนิดหน่อยกว่าความเป็นสัตว์
บริโภคอาหารไม่พอ ต้องขอต่อด้วยธนบัตร
เมื่อสังคมมันมีข้อกำหนด
ร่างกายเลยมีความกำหนัด
เมื่อศีลธรรม การกระทำ มันไม่ไปด้วยกัน
คืนนี้ฉันเลยอยูในความสงัด
Поcмотреть все песни артиста
Other albums by the artist