เป็นอะไรก็ไม่รู้ มันยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน ที่มันเผลอไปอยู่
ลองทำใจดูไม่คิด มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร ทำใจยังไม่ยอมหยุด
แปลกไหม ฉันคิดถึงแต่เธอ
ผิดไหม หัวใจยังไม่เคยลืม
ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ห้ามใจ ห้ามยังไงไม่ให้ตัวเอง
กลับไปหาเธอ
แรกที่สุด อยู่คนเดียวมันทารุณ
สัญชาตญาณมัวแต่อยากโทรหาคุณ
สองก็คือ พอหาคู่ไม่ได้
ต้องนั่งรถเข็นคนเดียวในวันที่ใกล้ตาย
สามคิดถึงกลิ่นหอม ที่อยู่ตามเส้นผม
ความรู้สึกนุ่มนวลที่ผมเคยชื่นชม
สี่รู้สึกแปลก ๆ ที่กลับไปนั่งที่ร้านเดิม
ทุกครั้งพอกินไม่อิ่มคุณจะตักข้าวเติม
คอยเป็นห่วงดูแล ดื่มน้อย ๆ เดี๋ยวจะเมา
ถ้าเกิดอุบัติเหตุใครจะมานั่งเศร้า
คุณบอกว่าผมคล้าย ๆ กับเป็นความหวังของคุณ
ผมคิดไปถึงข้อที่ห้า คือกำลังใจจากคุณ
ที่ไม่เคยโกรธเคืองแม้ผมจะตกงาน
ทำตัวงี่เง่า คล้าย ๆ กับอันธพาล
ช่วยเปลี่ยนได้ไหม ไอ้สิ่งที่เรียกอดีตกาล
ถ้าหากเปลี่ยนไม่ได้ ผมคงจะทรมาน
เป็นอะไรก็ไม่รู้ มันยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน ที่มันเผลอไปอยู่
ลองทำใจ จะไม่คิด
มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร ทำใจยังไม่ยอมหยุด
ข้อที่หกว่าไปแล้วก็ดูตลก
ผมเห็นว่าเสื้อผ้าที่วางเรียงสกปรก
แต่ก่อนผมเคยมีคุณเฝ้าคอยดูแล
ซื้อแชมพูยาสีฟัน แล้วก็แป้งเด็กแคร์
ข้ามไปว่ากันต่อที่ข้อที่เจ็ด
คุณจำได้ไหมคืนนั้นที่เกาะเสม็ด
เรานัวเนียกันกับเสียงคลื่นที่ซัดซ่า
แข่งกับเสียงดนตรีของอพาร์ตเมนต์คุณป้า
แปดคิดถึงทุกครั้งที่เดินผ่านร้านโซดา
คุณใส่กระโปรงสั้นคอนเวิร์สออลสตาร์
เก้าคิดถึงเพลงที่คุณฟังในรถ
คุณว่าโรแมนติคผมเลยอุดหูประชด
ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ เพียงแต่อยากแกล้งคุณ
ตอนนี้เชื่อแล้วครับในกฎของบาปบุญ
สิบคิดถึงคำพูดที่คุณไม่เคยได้ฟัง
คำว่าผมรักคุณ อยากตะโกนดัง ๆ
นับดูก็เห็นว่า เหตุผลมีมากมาย
♪
เป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน ที่มันเผลอไปอยู่
ลองทำใจ จะไม่คิด
มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร ทำใจยังไม่ยอมหยุด
เป็นอะไรก็ไม่รู้ มันยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน ที่มันเผลอไปอยู่
ลองทำใจ จะไม่คิด
มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร ทำใจยังไม่ยอมหยุด
จะว่าไปแล้วมันมีอยู่มากกว่าสิบข้อ
นี่ไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ ของคนที่บ้าบอ
ผมจะทำยังไงได้ ก็ได้แต่นั่งรอ
ว่าจะบอกผู้ใหญ่ ให้ส่งขันหมากไปขอ
ถ้ามีโอกาสสักครั้งผมจะย้อนอดีตกาล
ทำให้รักราบรื่นมีแต่ความสำราญ
ไว้คิดเหตุผลดี ๆ ข้อที่สิบเอ็ด
รับรองถ้าคุณได้ฟังคุณจะยอมให้ผม
Oh, yes