هنوز یادم میوفتن آدم بد ها
که راحت میکردن حالم رو بدهنو
اون روز ها رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بزار برو منم اینجا تنها بزار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابر ها میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها
بار سنگین عین جرثقیله
تر تمیز میریم سر زمینم
فقط میترسن که نرسن این ها
نه جایی نمیشه رفت تهش همینجاست
زندگی همین چند اپیزوده
پس سخت نگیر اگه کم بدی فوله
کردم اون کاری که به من نمیخوره
روی اینستا چون از بس که سمه این گلِ
بخشیدم همه رو جز خودم
تمرکزم روو رپ نبود این چند وقت کلا
نمیخواستم بشم شرمنده نوه ام
توی شصت سالگیم هم واسش یه خونه بخرم
آدم بد ها شدن خوب با ما
زود میره بگین بود حالا
هر چی زور زدیم چیزی فرق نکرد
هر کی بدی بهش کردم بگی شرمنده ام
هنوز یادم میوفتن آدم بد ها
که راحت میکردن حالم رو بد
اون روز ها رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بزار برو منم اینجا تنها بزار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابر ها میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها
هر روز میکنه این جوینت بیدارم
سریع میزنم بیرون نبینن حال بدم رو
خیابون ها شدن دوست قدم هام
الآن خیلی وقته دلم میخواد خونه نرم و
چند تا خط برم نقطه بزارم
تهش مرگه پس بزار غنچه بچاقم
زمینی نبودم آسمونم همش
یه روز میاد بالا برج میخوابم
سلامتی سقف بالام
مامور کتک ها و اخم بابام
آدم بد ها شدن حک روو تنم
همه میریم ولی میمونه این رد پا
روو همه چشم هام رو میبندم و
حال من گفتی نیست
دوباره الکی میخندم و
با این که خبری نیست
میگذره ساعت ، میمونه خاطره
فقط بده حالم
میره موش توو دیوار اتاقم
نه نمیبره خوابم
چقدر الکی به خودم گفتم حالم خوبه
چقدر تصویر توو آینه رو باور کنه
هی یه روز میرسیم به آخر
هنوز یادم میوفتن آدم بد ها
که راحت میکردن حالم رو بد
اون روز ها رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بزار برو منم اینجا تنها بزار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابر ها میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها