Vanuit de zee verscheen een land
Metershoge ijsschotsen aan elke kant
Deden Barentsz vermoeden Groenland te zien
Maar achter deze schotsen, tellend in meters meer dan tien
Lag een eiland verlaten, zonder menselijk leven
Waar alleen de sterkste wezens het recht hadden om te overleven
Het land gehuld in mist, het noorden door sneeuw bedekt
Een wit landschap zonder bomen, eindeloos uitgestrekt
De klippen vormden een ondoordringbare muur
Maar zelfs dit aanzicht doofde niet het vuur
Om te verkennen en op het onbekende af te gaan
Een opening te vinden, en met sloep aan land te gaan
De helft ging aan land, de andere helft bleef
Aan boord het schip en zag hoe de sloep dreef
Richting het mistige eiland met kleurloze klippen
Uit angst kwam er geen woord over hun koude lippen
Achter de rotsen die ondoordringbaar leken
Lag een eindeloos landschap dat de bemanning deed verbleken
Geen bomen, geen leven
Buiten wat gras en de vogels die boven hun hoofden zweefden
De kusten, waar eens walrussen lagen
Waren nu stil, koud en leken haast verlaten
De vogels verscholen zich hoog tussen de rotsen
Waar zij nesten bouwden en neerkeken op de eindeloze ijsschotsen
De derde dag op het eiland brak aan
De mannen op het land waren plotseling uit hun waan;
Het eiland leek minder stil en verlaten dan voorheen gedacht
Toen ze iets zagen bewegen door het water met enorme kracht