Op een zomermorgen
Zwierf ik onwennig rond
Waar in de mensenmassa
Jouw blik de mijne vond
Je haar dat viel in golven
Je lachte als de zon
Met jou durfde ik samen
Wat ik alleen niet kon
Maar na een zomeravond
Zou het voortaan anders zijn
Een stem met kwade plannen
Kroop die nacht in je brein
Een stem als van de duivel
Je blik werd vaal en leeg
De fonkels in je ogen
Voor altijd weggeveegd
Jij vocht, je streed ertegen
Knielde voor die stem niet neer
Maar wat vals of wat oprecht was
Wist jij niet zeker meer
Ik liep daar aan je zijde
Maar wat ik zei, kreeg jij niet mee
De stem bleef maar herhalen:
"Kom, ga naar de zee"
"Kom, voel de zilte zeelucht
Door je haren gaan
De waarheid zul je vinden
Diep in de oceaan"
In het laatste najaars-maanlicht
Waadde jij een lange baan
Door de zware zwarte golven
Om nooit meer terug te gaan
Kom, ga naar de zee...
De eerste wintermorgen
Op de plek waar jij verdween
Zag ik in het zand geschreven
'Mijn stem en ik zijn één'