Eens hoorde ik over een plek ver in het noorden praten
Waar zij die overleden zijn de aarde verlaten
Een ritueel ten afscheid voor ze naar het hiernamaals gaan
Daar ga je dan, mijn liefste, zo ver van mij vandaan
Daarom ben ik hier mijn lief, voor een allerlaatste groet
Ons eind was zonder afscheid, maar wat hadden we het goed
Hoe kostbaar iets kan zijn, merk je pas als het niet meer is
En bij alles wat ik doe, voel ik steeds meer dat ik je mis
Ver in het noorden, bijwijlen in de nacht
Zweven groene lichtjes naar de plek die op ze wacht
De nacht is prachtig helder, de wind snijdt in mijn huid
In een decor van sterren spreidt een zweem van mist zich uit
Daar ben je dan, al dansend, in een vlammend groene stoet
Ik zal je nooit vergeten; het doet pijn, maar het is goed
Ver in het noorden, bijwijlen in de nacht
Zweven groene lichtjes naar de plek die op ze wacht
De zielen van de mensen die van ons zijn heengegaan
Verlaten de aarde in een lange karavaan
Ooit als het tijd is dan kom ik naar jou
Mee met de stoet ver weg van hier
Toch blijf ik niet wachten, maar zorg ik ervoor
Dat ik het leven, de dood en de liefde vier
Ooit zijn wij weer bij elkaar
Ver in het noorden, bijwijlen in de nacht
Zweven groene lichtjes naar de plek die op ze wacht
De zielen van de mensen die van ons zijn heengegaan
Verlaten de aarde in een lange karavaan