Sesimi duydun karanlıkta ve gözlerini kapat
ölüme yazdım bu satırları, bu satırlarda hayat
Ağlayan insanları gördüm ve zarar veren insanları
Yağdı yağmur gökyüzüne, bu yaralı beden haykırdı
Adlettiniz bencilliği, naklettiniz kinciliği
Hesap verdi kiminiz, görmedi eksikliği
Yaşanan da aynı zaman, farklı mekanlarda
Yüreksizdi el tutmayan, gereken anda
Tek kelamda bak yaramda, esen sensin
çocukken yalnızdık lan biz şimdi dostu neyliyim
Kimleyim, nerdeyim, nereye yolculuk
Nerde sade bana huzur veren mutluluk
şatafattan şevkatten nefret ettik hakkatten
Kimse yok mu kalpten seven
Burda kalp veren insan var dostu için
Yalnız sen sevin, sevinme saçmaladım çünkü ben de yalnızım
X2
Seni bana ver, ya da kulak ver
Sorular mı sorunlar mı bize engel
Sevgi yok be ruh uçtu, sevmek suçtu
Terkedilen bizdik, bizdik suçlu
Verse 2 (sansar)
Bazen, gözünü kapatıp bakarsın ah hudaya
Bazen, uyanmak istemezsin görmek istemezsin
Bazen, kader güzeldir ve sen gülersin
Bazen, bir el tutarsın ve sen seversin
Bazen, keşke olmasaydı dersin umutlarım
Bazen, söz verirsin kendine ve hep yalandır
Bazen, keşke hayal kurmasaydım dersin
Ve işte öyle dediğin an hayallerini kaybedersin
Yaşam garip bi döngü, hayat kesit kesit
Ellerimde cam kırıkları ve ellerim kesik
Duygusal bi şarkı yapmak istemezdim, öyle oldu
Her tripte bir kelam yarattım, o kelam ben benim
Defter dünya ise kalem tanrıdır
Tanrının olmadığını düşünmek büyük sanrıdır
Orda yokmuş gibi davranır ve seni kandırır
Ve yaran varsa insan inanki müzik bi sargıdır
X2
Seni bana ver, ya da kulak ver
Sorular mı, sorunlar mı bize engel
Sevgi yok be ruh uçtu, sevmek suçtu
Terkedilen bizdik, bizdik suçlu...