Talmend gemoed
Aarzelend doe ik alsof ik dit makkelijk doe
En hou me goed
Maar val voorover en trek me weer op
Man, wat een gedoe
Ik hou me in, kauw op de stilte
Ik hou me in, vertrouw op de stilte
Weifelend blijf ik verhoudingsgewijs
Achter bij wat ik verlang diep van binnen
Ontbeer de moed, kruip in mijn schulp
Maar, maakt dat me laf?
Zeg me dat dan
Ik sla mijn ogen neer en onbewogen
Tel ik me maar af
Ben er wel klaar mee
Speel geen verstoppertje meer
En stop op een keer
Met altijd maar wachten en achteruit stappen
Want dat klopt ook niet meer
Maar verlies mijn vertrouwen nog voor ik geloof
Dan staar ik me blind en hoor ik me doof
Talmend gemoed
Ken je dat ook? Je voelt alleen spanning
De grootte van alles boezemt je angst in
Verlies mijn vertrouwen nog voor ik geloof
Dan staar ik me blind en hoor ik me doof
Talmend gemoed
Ken je dat ook? Je voelt alleen spanning
De grootte van alles boezemt je angst in
"Elk levend wezen, hoe gering of potsierlijk ook
Heeft zijn plaats in het grote bestel"
Zie je me staan? Bedeesd, verlegen of vals bescheiden
Wetend dat mensen me mogen
Maar in mijn ogen kan dat anders lijken
Ik voed me gewoonlijk met stilte
Zoekend en spokend naar binnen
Naar wat ik voel en wat ik nog hoop te gaan willen
Daar waar de honger niet is te stillen
Bijt op mijn lip, schreeuw binnensmonds
Veins dat het goed is
En steeds weer stel ik mezelf de vraag
Man wat doe ik?
Met stilte als voeding spijker ik
Spoedig mijn huis in elkaar
Voel me geborgen aldaar
En maak van morgen vandaag
Verlies ongeloof opdat ik vertrouw
En zeg tot mezelf: "Dit pad is van jou"
Maar ken je dat ook? Je voelt alleen spanning
De grootte van alles boezemt je angst in
Verlies ongeloof opdat ik vertrouw
En zeg tot mezelf: "Dit pad is van jou"
Talmend gemoed
Maar ken je dat ook? Je voelt alleen spanning
De grootte van alles boezemt je angst in