Ik voel me moe en loop op m'n laatste benen
Begin somber te worden omdat het al dagen regent
Vage omgeving waarin ik me in bevindt
Ik probeer het te plaatsen, maar beeld me vanalles in
Kijk om me heen, het is anders dan ik gedacht had
Zie een kapotte spiegel boven de verrotte wasbak
Er staat een nachtkasje net naast het matras
Waar nog een peuk ligt op te branden in de asbak
Ik weet niet waar ik beland ben, ik houd m'n hart vast
Het is best apart normaal heb ik er niet echt last van
Dus ik probeer de locatie te herkennen
Maar word afgeleid want in de verte hoor ik vage stemmen
Geroezemoes ver verstopt in de hoek
Dus ik volg m'n gevoel, en ik loop er gewoon naartoe
Via de deur van jaloezie door naar de deur waar m'n verdriet is
Achter de deur van kennis zit de deur naar liefde
Stemmen worden helder bij de deur van de toekomst
Nieuwsgierig als ik ben kijk ik effe de hoek om
Ik zie èèn grote leegte, leegte, leegte
Ik zie een woestijn zonder leven
Maar in het oosten staat de zon op het punt om door te breken
Terwijl het lijkt of er aan de oever een deur is verschenen
Dus ik neem hem en beland midden in m'n verleden
Zie shit gebeuren wat ik al lang weer was vergeten
Baan een weg door gebeurtenissen in m'n leven
Gegrepen, terwijl ik ren naar de deur van het heden
Even word ik overmeesterd door emoties
Ik kan amper geloven wat ik met m'n ogen zie
Rechts van de kamer ligt een grote hoop verdriet
In de linkerhoek ligt een doodgewone brief
Ze zegt: "Leef bij de dag en houd van ieder moment
Wat niet betekend dat u zomaar raak moet leven
Maar begin nu te leven, alsof het uw laatste dag op aarde is"
Want je, loopt maar door en je zwerft al dagen rond
Haal eens adem, kijk eens achterom
Ik kijk, in een flits vallen alle deuren dicht
Plots zie ik niks meer, ik ben verblind door het licht
En ik, spits m'n oren maar de stemmen zijn verder weg verwijderd
Dan ooit te voren, voor ik in paniek dreig te raken
Hoor ik twee woorden: "Kom maar"
Als iemand m'n hand pakt, me begeleidt naar de deur van vriendschap
Daar zie ik de schaduw van acht mannen
Aan wie ik veel heb te danken
Als ik spontaan begin te lachen
En dan, trekt een vrouwenstem me mee
Naar de deur van geluk, daar keert m'n zicht weer terug
Helder en scherp besef me dat ik hier lang niet meer ben geweest
Sinds, ik met m'n onzekerheden mee ging
Bestudeer de kamer, en besluit om dit gevoel nooit meer los te laten
Rust word ervaren wanneer het brandende vuur het enige geluid is in de oren van de muzikant
Tijdloos, tijdloos, tijdloos, tijdloos, tijdloos, tijdloos
Bij het brandende vuur flikkeren de deuren naar wraak en woede
Maar ik besluit ze dicht te laten, daar heb ik niks meer te zoeken
Maar dan ineens, snelt een gedaante naar de deur van vertrouwen
En ik ren erachteraan maar ik kan hem niet meer bijhouden
Ik ren verder, ren verder tot ik je beter hoor
En ik stop pas wanneer ik arriveer bij een grote poort
Gooi hem open, de stem is nu luid en duidelijk
Maar ik hoor niet wat er gezegd word, ookal probeer ik te luisteren
Alles wat ik hoor zijn hoge tonen en een hoop geluid
Ik vind m'n focus weer als de ruimte verduisterd
De spot word belicht op iets dat lijkt op m'n evenbeeld, en alles valt even stil
♪
En ik versta steeds beter wat je zegt
Maar beweeg ik naar je toe, dan valt het meteen weer weg
Dus blijf ik staan waar ik stond, terwijl ik staar naar de grond sta je op
En je loopt op me af, en ik besef wat ik al vreesde
Dat ik daar al die tijd gewoon zelf heb gezeten
♪
Het is een muzikale trip
Ik neem je graag mee in m'n gedachtengang, om je te laten weten hoe het zit
En ik, ook ik begrijp pas de helft
Maar de langste reis die je maakt, is de reis in jezelf
Dus gun de tijd voor jezelf
Maak een plek vrij voor jezelf
Ga op ontdekkingsreis in jezelf, in jezelf
Het is een muzikale trip
Ik neem je graag mee in m'n gedachtengang, om je te laten weten hoe het zit
En ik, ook ik begrijp pas de helft
Maar de langste reis die je maakt, is de reis in jezelf
Dus gun de tijd voor jezelf
Maak een plek vrij voor jezelf
Ga op ontdekkingsreis in jezelf, in jezelf, in jezelf
Het is een muzikale trip!