Boję się
Powiedzieć, że mam problem
Przez co przechodzę
Bo boję się
Usłyszeć, że inni mają gorzej
Robię z siebie sierotę
Gdy znikam z zasięgu wzroku
Wracam do starych nałogów
Zawsze u mego boku kroczy wstyd
Mówią, że jesteś tym co jesz
Nie dziwne, że czuję się jak śmieć
Mówią, że jesteś tym co jesz
Nie dziwne, że czuję się jak śmieć
Jestem
Dla siebie zbyt surowy
Wchodzę sobie do głowy, mam już dosyć
Weź mnie
I powiedz co mam zrobić
Błagam, powiedz co mam zrobić
Gdy znikam z zasięgu wzroku
Wracam do starych nałogów
Zawsze u mego boku kroczy wstyd
Mówią, że jesteś tym co jesz
Nie dziwne, że czuję się jak śmieć
Mówią, że jesteś tym co jesz
Nie dziwne, że czuję się jak śmieć
Krótkotrwałe szczęście to wciąż szczęście więc wezmę je
Nad wszystkie chwile kiedy smutek, gdy pada deszcz
Więc wezmę je
To szczęście nieprawda, lekarstwo to pułapka
W pełnym pokoju wciąż czuję się sam
Tracę nadzieję, że jest jeszcze szansa
Odbić się od dna, gdy codzienność to walka
Głos w mojej głowie bez przerwy powtarza mi
Śmieć
Śmieć
Śmieć
Śmieć
Śmieć
Śmieć
Śmieć
Śmieć
Gdy znikam z zasięgu wzroku
Wracam do starych nałogów
Przez moment jest okej
Później jest gorzej niż wcześniej
Gdy spisuję to wszystko zamykam się w sobie i wiem
Nie odpocznę dopóki nie skończę i
Chcę być dla Ciebie i chciałbym wydobrzeć
Więc w kółko powtarzam tę myśl
Głupią myśl
Nie jesteś tym co jesz
Cieszę się, że byłeś i jesteś i będziesz
Nie jesteś tym co jesz
Cieszę się, że byłeś i jesteś i będziesz i wiesz, że
Nie jesteś tym co jesz (śmieć, śmieć, śmieć)
Nie jesteś tym co jesz (śmieć, śmieć, śmieć)
Nie jesteś tym co jesz (śmieć, śmieć, śmieć)
Nie jesteś tym co jesz (śmieć, śmieć, śmieć)
Krótkotrwałe szczęście to wciąż szczęście
Więc wezmę je