Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai d'arena dins lo pitre
Mon còr ne'n beguèt de litres
Es carema dins mon astre
Monarca devengut pastre
Paris pas vist
Faguèri de tu mon Elena
Passèri la mar en cadenas
Laissèri totei mei penas
Canti lei mòts de silènci
Mòts naissuts de l'ancia
De seda distancia
Fau de veus de
Teis paraulas perdudas
Voliáu de palais e d'òrts
'Mbé de pavons
Pas d'espaventaus
Es pas mentau
Ma paur es pacienta
L'espaci entier es d'aur
Aimi pas leis espaimes
E lei laissi pas m'amudir
L'espèr en ieu es tòrt
Liure dei remembres dins ma tèsta
Lo soleu sus lei piramidas
Te prenguèri tu per mon amira
ères pas lèsta tu mon amiga
Ton odor m'aclapa ton ombra pacienta
Fa venir lo calament
Siáu lèst a combatre, ma lenga polida
Despareisse talament
Monarca devengut tigre
Dins l'arena vòli viure
Monaca devenguèt liura
Voliáu de palais e d'òrts
Mbé de pavons
Pas d'èsser pas ben tant
Sentimentau
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai pas de temps per la crenta
Regacha quand monti la penda
Es ara que l'abandon tempta
Ma lenga perduda es encenta
Ai mai de mila ans de mestreja
Dei mòts e dei sons dins lo calamèu
Siáu en equilibri estrechi l'espaci
De Tupac a Trencavèu
Ai l'arma faramina
Dins lo còr ai famina
Canti lei mòts de familha
La lenga dei rèires camina
Creissi talament
Siáu aquí per ganhar l'acarament
Fau de fautas aparentament
Crèson que siáu novici lo vici l'an
Fan la farça faussa - facilitat
Me'n garci èsser mèstre - dificile
Fau que m'en vagui suau
Tornar coma un Caravaggi
Vaguèji trobar clus lo bagatge
Cantariáu en aramèu
Tastar ton gost caramèla
Ta boca chucosa de mèu
Vòli me negar en èla
Ton retrach me regala
Mon pitre la plaga la bala
Icare se cramèt leis alas
Vòli me regar en èla
I a mai de mila ans de destucis
De tot ce que siam fa encara mau
Siam lei reis d'aurs de la pròsa dicha
Bòrd que fugissem son idor
Polida ròsa richa laissa jaire
Lei tradidors son bidòrs
Vòli despassar lo mau
èsser pas vos
Pareissi pas antau
Siáu tormentau
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Ai jamai pogut dire
Ma cançon
Passarai lo destrech que nos liga
Que d'èsser tres estiga ma tristessa e siáu las
E aici s'escriu ce que lo mai compta
Es que la cresença sens dobte
E l'amor sens ombra
S'ameritan la rota
Siguesse lònga
Per anar querre au fons de la dotz
La gota doçor que dedins se viam
Totei dos
Mas ieu enfant pichonet
Vòli viure
Vòli viure
Mas ieu enfant pichonet
Vòli estar drech